Μία απάντηση στην κ. Αντωνιάδου και τον κ. Καπάκο (Μόνο για τα “βασικά”)

Μία απάντηση στην κ. Αντωνιάδου και τον κ. Καπάκο
(Μόνο για τα “βασικά”)

Σήμερα οι συνάδελφοι καλούνται να καταγγείλουν ή να συμμετάσχουν στο μνημονιακό πραξικόπημα (άλλο ένα) που οργανώνει η πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ με την στήριξη των αντίστοιχων (συνεργαζόμενων) πλειοψηφιών στις τέσσερις Ενώσεις που τον συγκροτούν.

Στόχος του πραξικοπήματος είναι η κατάργηση του ΕΔΟΕΑΠ καθώς αυτό που μας καλούν να ψηφίσουμε δεν έχει τίποτα από όσα έχει ο ΕΔΟΕΑΠ: αυτοδιαχείριση, παροχές, αλληλεγγύη, αυτονομία (από τους ιδιοκτήτες).

Αποφεύχθηκε κάθε συλλογική διαδικασία μέσα από την οποία θα μπορούσαν να αποφασίσουν τα μέλη/μέτοχοί του και υποχρεώνονται σε μία “ατομική” απόφαση.

Καταλαβαίνουμε όλοι το γιατί. Έτσι γίνονται όλα τα “πραξικοπήματα”.

Μερικές απαντήσεις στα βασικά.

ΕΔΟΕΑΠ Όχι στο νέο πραξικόπημα

Ο ΕΔΟΕΑΠ δεν σώζεται, καταστρέφεται!

Όχι στο νέο πραξικόπημα

Αποχή από το δημοψήφισμα-οπερέτα

Γενική συνέλευση τώρα!

Υπάρχει και άλλος δρόμος

                     2/11/2017

Με ένα ακόμη πραξικόπημα, οι εργοδοτικές-κυβερνητικές πλειοψηφίες των ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, της ΠΟΕΣΥ, της ΕΣΗΕΑ και της ΕΠΗΕΑ, της ΕΣΗΕΜΘ και της ΕΠΗΕΘ επιχειρούν να βάλουν την ταφόπλακα στο Ταμείο μας. Τρέχουν να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους, που υπηρετούν πιστά εξαρχής, κοροϊδεύοντας τον κλάδο και τους χιλιάδες ασφαλισμένους συναδέλφους.

Εργοδότες, συνδικαλιστική γραφειοκρατία και κυβέρνηση, σε αγαστή σύμπνοια, προχωρούν στην τελευταία πράξη του δράματος. Μαζί τους και η τρόικα, η οποία επιχαίρει επειδή βρέθηκαν άλλοι «πρόθυμοι» να κάνουν τη βρόμικη δουλειά, χωρίς να λερώσει η ίδια τα χέρια της και σε αυτό το θέμα.

Αν τους περάσει, θα σβήσουν μισό αιώνα ιστορίας και προσφοράς αξιοπρεπών υπηρεσιών υγείας και επικουρικών συντάξεων μέσα σε τρεις ημέρες, με ένα δημοψήφισμα-οπερέτα. Γιατί αυτό που ονομάζουν «σωτηρία του ΕΔΟΕΑΠ» δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κουφάρι που θα φοράει μόνο τη φανέλα του ΕΔΟΕΑΠ – μέχρι να του την βγάλουν και αυτή.

Είναι η ώρα να αντισταθούμε, να επιλέξουμε τον αγώνα, τη ρήξη και την ανατροπή και όχι την ηττοπάθεια, τον συμβιβασμό, τον ατομισμό. Γιατί αυτή είναι μια μεγάλη, ιστορική στιγμή για τον κλάδο και όλοι θα κριθούμε όταν τεθεί το ερώτημα «και εσύ τι έκανες και με ποιους πήγες στον πόλεμο;».