Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ δεν θα γίνουμε «παπαγαλάκια» της αστυνομίας

Ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης δεν έχει τέλος. Εκτός από τις απαγορεύσεις και την καταστολή, τώρα θέλει να ελέγχει η αστυνομία και την ενημέρωση. Ο νόμος του Χρυσοχοΐδη προβλέπει ειδικό χώρο για τους δημοσιογράφους και τους ρεπόρτερ στα συλλαλητήρια, που θα «ενημερώνονται» από τον υπεύθυνο αστυνομικό για το τι γίνεται στην διαδήλωση. 

Ο υπουργός ΠΡΟΠΟ, που θέλει να κάνει τους δημοσιογράφους ακόμα ένα τμήμα της αστυνομίας, δηλώνει πως αυτό γίνεται για την δική μας «ασφάλεια». Όπως όμως γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά η «ασφάλεια» των εργαζόμενων στα ΜΜΕ στις διαδηλώσεις κινδυνεύει από τις επιθέσεις των αστυνομικών. Η γελοία αυτή τοποθέτηση δεν πείθει κανέναν, αντιθέτως εξοργίζει τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.

Μητσοτάκης α λα Μακρόν

Η έμπνευση του νόμου ανήκει στον Μακρόν που ήθελε με αντίστοιχη διάταξη να απαγορεύσει στους διαδηλωτές να τραβούν φωτογραφίες και βίντεο των αστυνομικών που βρίσκονται στις διαδηλώσεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ το πάει και λίγο παρά πέρα, καθώς θέλει η οποιαδήποτε ενημέρωση να προέρχεται απευθείας από το γραφείο τύπου της αστυνομίας.

Ο νόμος του Μακρόν είχε την τύχη που του άξιζε. Η Γαλλία συγκλονίστηκε από μεγάλες διαδηλώσεις εν μέσω πανδημίας και ο Γάλλος πρόεδρος αναγκάστηκε να αποσύρει άρον άρον την διάταξη. Αυτή χρειάζεται να είναι και η τύχη της διάταξης του Χρυσοχοΐδη. 

Στον αυταρχικό κατήφορο που έχει πάρει η κυβέρνηση της ΝΔ δεν θέλει μάρτυρες. Στις αυξανόμενες κινητοποιήσεις η απάντησή της είναι καταστολή και προπαγάνδα.

Η κυβέρνηση είναι τόσο στρυμωγμένη από την διαχείριση της πανδημίας που η λίστα Πέτσα για τα κανάλια δεν είναι αρκετή. Φοβάται ότι οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται στους δρόμους και καλύπτουν τις διαδηλώσεις θα δείξουν την αλήθεια και όχι την προπαγάνδα του Μαξίμου. 

Απέναντι σε αυτήν την πρόκληση που αμφισβητεί ευθέως την ελευθερία του τύπου, δεν χωράει κανένας διάλογος με το υπουργείο. Οι συνδικαλιστικές μας ενώσεις δεν έχουν να πουν τίποτα με τον υπουργό της Αστυνομίας, αντιθέτως έχουν να οργανώσουν την μάχη ενάντια στο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ και ενάντια στην λογοκρισία και ενάντια στις επιθέσεις στον κλάδο.

 Η θέση μας είναι δίπλα στους εργαζόμενους που αγωνίζονται ενάντια στις επιθέσεις της κυβέρνησης και των αφεντικών, και μαζί τους έχουμε να παλέψουμε ενάντια στις απαγορεύσεις και την καταστολή. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ δεν θα γίνουμε παπαγαλάκια της αστυνομίας. Χρειαζόμαστε μαζική απάντηση στην πρόκληση του Χρυοσοχοΐδη για να έχει κι αυτός την τύχη του Μακρόν. Να τα πάρει όλα πίσω.

#Me(dia)Too - Stop στις σεξουαλικές παρενοχλήσεις

Η Ελλάδα ζει το δικό της MeToo μετά τις αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου. Η μία καταγγελία διαδέχεται την άλλη και φέρνει στο φως αυτό που είναι καθημερινότητα για την πλειοψηφία των εργαζόμενων γυναικών. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2020 το 85% των γυναικών έχουν υποστεί παρενόχληση στον χώρο εργασίας. 

Αν μια πρωταθλήτρια σαν την Σοφία Μπεκετώρου έχει υποστεί βιασμό από αθλητικό παράγοντα μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει με άλλες γυναίκες. Ο χώρος των ΜΜΕ δεν θα μπορούσε να λείπει από το κάδρο των σεξιστικών επιθέσεων. Η δημοσιογράφος Ιωάννα Ηλιάδη περιέγραψε την σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε από υφυπουργό στην αρχή της καριέρας της δίνοντας έτσι μία εικόνα από τα πολλά που συμβαίνουν στον κλάδο. Οι αποκαλύψεις της Στάη επιβεβαίωσαν το κοινό μυστικό. Σεξισμός, διακρίσεις, σεξουαλικοί εκβιασμοί είναι συνήθη φαινόμενα στον χώρο των ΜΜΕ, με γυναίκες εργαζόμενες να έρχονται αντιμέτωπες με εκδότες, καναλάρχες, παράγοντες και στελέχη. 

Την ίδια στιγμή κυβερνητικοί παράγοντες σπεύδουν να δηλώσουν την στήριξή τους στην Σοφία Μπεκτώρου που έσπασε την σιωπή της. Τρομοκρατημένοι από το μέγεθος των αποκαλύψεων προσπαθούν υποκριτικά να φανούν προστάτες των γυναικών, ενώ είναι αυτοί που επιτίθενται συστηματικά στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις του γυναικείου και εργατικού κινήματος.

Το κόμμα του Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια που είχε στις γραμμές του τον βιαστή της Σοφίας Μπεκατώρου, έχει επιδοθεί σε συστηματική λεηλασία των εργατικών κατακτήσεων που προστατεύουν τις γυναίκες και τους εργαζόμενους από τις ορέξεις των αφεντικών. Μπορεί να τρέχουν για να καλύψουν τις πομπές τους αλλά δεν μπορούν να κρύψουν ότι είναι αυτοί που κυνηγούν τον συνδικαλισμό και έχουν αναλάβει να εξασφαλίσουν για τους φίλους τους τα αφεντικά την απελευθέρωση της αγοράς από κάθε επίβλεψη συνδικαλισμού.

Είναι η κυβέρνηση που εν μέσω πανδημίας φορτώνει ακόμα μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες των γυναικών με την φροντίδα των ηλικιωμένων και των παιδιών. Είναι αυτοί που είχαν την τρομακτική ιδέα να επιδοτήσουν τις νέες μητέρες, μόνο αν αυτές είναι κάτω των 30 ετών και Ελληνίδες. 

Η απάντηση στις διακρίσεις και τον σεξισμό μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Με την στήριξη ενός μεγάλου κινήματος οι γυναίκες μπορούν να βρουν το κουράγιο να σπάσουν τη σιωπή τους και να βάλλουν τον κάθε (εκ)βιαστή στη θέση του. Στις 8 Μάρτη παγκόσμια μέρα για τα δικαιώματα των γυναικών οργανώνουμε απεργιακές κινητοποιήσεις σε κάθε χώρο δουλειάς και κατεβαίνουμε στον δρόμο ενάντια στον σεξισμό και την εκμετάλλευση.

* Οι Financial Crimes οργανώνουν διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα «#Me(dia)Too – Σεξουαλικές παρενοχλήσεις και ΜΜΕ» την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου στις 19.30