Η συγκέντρωση των εργαζόμενων στα MME

Στάση εργασίας και συγκέντρωση έξω από τη Βουλή πραγματοποίησαν σήμερα το πρωί οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ, ενάντια στις απολύσεις που φέρνει η διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών.
Οι απεργοί διεκδικούν διασφάλιση των θέσεων εργασίας και σταθερή και μόνιμη εργασία με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Κομμάτι της διαδήλωσης κατάφερε να φτάσει μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου, όπου και κρέμασαν πανό, διεκδικώντας συνάντηση με τον Α.Τσίπρα.



παραθέτουμε την ανακοίνωση που μοίρασαν οι Financial Crimes στην συγκέντρωση:

ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΑΛΑΡΧΕΣ

Ολοκληρώθηκε η διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες, και αναδείχθηκαν πλέον οι τέσσερις νέοι βαρόνοι του τηλεοπτικού τοπίου. Τώρα αρχίζει ο αγώνας για να μην χαθεί καμία θέση εργασίας. Γιατί με τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, κινδυνεύει η δουλειά σχεδόν 2000 συναδέλφων, από τα κανάλια που δεν αδειοδοτήθηκαν και οδηγούνται σε λουκέτο.

Ο Τσίπρας, ο Παπάς και η Γεροβασίλη προσπαθούν να παρουσιάσουν μια εικόνα σύγκρουσης με το κατεστημένο που μάλιστα αποδίδει στο κράτος και χρήματα που θα μοιραστούν στους φτωχούς (ελπίζοντας ότι θα τους το επιτρέψει η τρόικα).

Η αλήθεια όμως ειπώθηκε καθαρά από κυβερνητικά χείλη. Η συρρικνωμένη διαφημιστική πίττα της κρίσης  χωράει  μονάχα 4 κερδοφόρα κανάλια και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αναδιαρθρώνει το τηλεοπτικό τοπίο εξασφαλίζοντας ότι οι ιδιοκτήτες των καναλιών θα είναι κερδοφόροι. Γιατί κατά τα άλλα, οι νέοι καναλάρχες θα είναι δύο εφοπλιστές και πρόεδροι ΠΑΕ, ένας παλιός «νταβατζής», και ένας εργολάβος δημοσίων έργων. Και όταν ολοκληρωθούν και οι διαφαινόμενες συνεργασίες παλιών και νέων καναλαρχών τότε θα γίνει ακόμη πιο αστείο αυτό το επιχείρημα της κυβέρνησης. Τέτοιο χτύπημα στην διαπλοκή!

Αυτή η  αναδιάρθρωση του τηλεοπτικού τοπίου, ουσιαστικά θέλουν να γίνει πάνω στις πλάτες των εργαζόμενων στα ΜΜΕ. Παλεύουμε για να μην χάσει κανένας εργαζόμενος τη δουλειά του. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε στο ίδιο μετερίζι με τους παλιούς βαρόνους που απολύουν κατά το δοκούν, που έχουν απλήρωτους για μήνες τους εργαζόμενους, που έχουν τεράστια χρέη στα ασφαλιστικά μας ταμεία, που χτυπάνε τον  συνδικαλισμό, και προάγουν τηλεοπτικό πρόγραμμα με Τσουκαλάδες και Πορτοσάλτε.

Η λύση δεν μπορεί να είναι η αναμονή ότι κάποιος από τους νέους ιδιοκτήτες

θα πάρει τους συναδέλφους.

Κατ αρχάς κανένας νόμος δεν τους υποχρεώνει να προσλάβουν από τους εργαζόμενους στα κανάλια που κινδυνεύουν με κλείσιμο, (φρόντισε η κυβέρνηση γι’ αυτό με τον νόμο της). Κατά δεύτερο ακόμη και αν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη, ενώ κάποια από τα ήδη λειτουργούντα κανάλια είχαν πάνω από 500 εργαζόμενους (μετά τις δεκάδες απολύσεις των τελευταίων χρόνων), η κυβέρνηση φρόντισε και θέσπισε όριο τις 400 θέσεις εργασίας, από τις οποίες μόνο οι μισές (200) αντιστοιχούν σε ειδικότητες τεχνικών, δημοσιογράφων  και διοικητικών. Και κατά τρίτον, τα νέα αφεντικά δεν πρόκειται να πάρουν εργαζόμενους με τους μισθούς, τις συμβάσεις και τα δικαιώματα πού είχαν (όσο κουτσουρεμένα και αν ήταν), αντίθετα θα προσπαθήσουν να τα συρρικνώσουν ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό η λύση δεν είναι σε αυτήν την κατεύθυνση. 

Να περάσουν στην ΕΡΤ και να συνεχίσουν οι εργαζόμενοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, γιατί είναι προφανές ότι η ΕΡΤ χρειάζεται άμεσα μαζικές προσλήψεις προσωπικού.

·  Τα προηγούμενα χρόνια έγιναν εκατοντάδες συνταξιοδοτήσεις έμπειρων συναδέλφων της ΕΡΤ, και πολλοί ακόμη είναι μπροστά σε σύνταξη το επόμενο διάστημα. Οι συμβασιούχοι που έφυγαν τον Ιούνη του 2013 όταν μπήκε μαύρο στην ΕΡΤ δεν επέστρεψαν ποτέ, αφήνοντας κενό.

·  Η ΕΡΤ πριν το μαύρο του Σαμαρά είχε ψηφιακή πλατφόρμα, με μια σειρά από κανάλια που έκλεισαν μετά από πιέσεις των καναλαρχών. , π.χ. για άτομα με ειδικές ανάγκες, με ταινίες, το  SPORT PLUS που είχε ελεύθερη πρόσβαση σε αθλητικές συναντήσεις, ενώ τώρα κυριαρχεί η συνδρομητική για να κάνουν τον κόσμο να πληρώνει. Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ με όλες τις δραστηριότητες πριν το μαύρο, σημαίνει προσλήψεις για να λειτουργήσουν όλα όσα δεν άνοιξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

·  Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε την ανάγκη στήριξης της περιφέρειας από το προσωπικό που λείπει, και μια πιο πλούσια δραστηριότητα. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει ΕΡΤ σε όλες τις Κυκλάδες, σε αντίθεση με Δωδεκάνησα και Βόρειο Αιγαίο που έχουν και επίσης δεν υπάρχει παρουσία της ΕΡΤ σε Στερεά Ελλάδα & Εύβοια.

·  Η έλλειψη προσωπικού φαίνεται από τις «εξωτερικές αναθέσεις» που έχουν αρχίσει ξανά σαν γάγγραινα να κάνουν την εμφάνισή τους, και την επιβολή από τη μεριά της διοίκησης της 8ωρης εργασίας καταστρατηγώντας τις συλλογικές συμβάσεις που έχουν εξάωρη εργασία. Μεταφέρουν έτσι και στην ΕΡΤ το ξεχείλωμα των ωραρίων που έτσι και αλλιώς έχει στερήσει εκατοντάδες θέσεις εργασίας και στα ιδιωτικά κανάλια.

·  Με την κάλυψη όλων αυτών των κενών από τους συναδέλφους, η ΕΡΤ θα απέχει ακόμη από την ΕΡΤ στις αρχές του 2010, όταν μπήκαμε στην εποχή των μνημονίων. Μονάχα έτσι σκίζονται τα μνημόνια! Και μπορούμε να βρούμε συμμάχους μας σε αυτήν τη μάχη τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, τα σχολεία που δίνουν την ίδια μάχη για μαζικές προσλήψεις ενάντια στη διάλυση της Υγείας της Παιδείας και την ανεργία.

Και βέβαια μπορούμε με αυτόν τον τρόπο να αγωνιστούμε από ακόμη καλύτερες θέσεις για να έχουν τον έλεγχο στο παρεχόμενο πρόγραμμα οι εργαζόμενοι τα όργανά τους και η κοινωνία,  για να εξασφαλίσουμε καλύτερη ποιότητα και πολιτισμό, από αυτήν που κατά καιρούς πρόβαλαν τα κανάλια των βαρόνων. Να κερδίσουμε το στοίχημα ότι σε αυτή τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, δεν θα βρίσκει καθημερινή προβολή ο υπόδικος εγκληματίας της Χρυσής Αυγής Ν. Μιχαλολιάκος και όλη η συμμορία του όπως συμβαίνει σήμερα στην ΕΡΤ. Να κερδίσουμε το στοίχημα ότι δεν θα γεμίσουμε με σαπουνόπερες, τηλεμάγειρες, χαρτορίχτρες και άλλα κορυφαία διαμάντια της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Γι’ αυτό επιμένουμε ότι  μοναδική λύση για να μην χαθεί καμία θέση εργασίας

είναι να κρατικοποιηθούν άμεσα, χωρίς καμία αποζημίωση στους μέχρι πρότινος ιδιοκτήτες τους, τα τηλεοπτικά κανάλια που δεν πήραν άδεια.  

Για να επιβάλλουμε μια τέτοια προοπτική χρειάζεται σύγκρουση από τη μεριά των εργαζόμενων στα ΜΜΕ, συνολική και συντονισμένη. Χρειάζεται να προχωρήσουμε σε απεργιακές κινητοποιήσεις με διάρκεια,  για να ανοίξουμε τον δρόμο πραγματικά για ένα άλλο τηλεοπτικό τοπίο. Γιατί το μόνο που φέρνει η αναδιάρθρωση της κυβέρνησης είναι να αλλάξουν ονοματεπώνυμο οι «νταβαντζήδες»  των ΜΜΕ εξαφανίζοντας τον συνδικαλισμό και τα δικαιώματα των εργαζόμενων στα ΜΜΕ.

Χρειάζεται Σύγκρουση

Σύγκρουση με τους καναλάρχες που νοιάζονται τάχα  για την δημοκρατία και την πολυφωνία, αυτοί που έβαζαν τους παρουσιαστές τους να δηλώνουν «…δεν φταίμε εμείς αν όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το ΝΑΙ…». Αυτοί με τις συντονισμένες ρατσιστικές εκστρατείες τους, που έρχονταν κατά κύματα και τα περί “Αλβανών κλεφτών”  της δεκαετίας του '90, έως τα σύγχρονα ξεπλύματα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Αυτοί που νοιάζονται τάχα για τους εργαζόμενους και που πρόσφεραν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την άδεια,  αλλά έχουν απολύσει εκατοντάδες εργαζόμενους και έχουν κάνει τεράστιες μειώσεις μισθών «γιατί δεν υπάρχουν χρήματα».

Σύγκρουση με την κυβέρνηση που θυσιάζει τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ στην κερδοφορία των νέων καναλαρχών. Ενώ κάποια από τα ήδη λειτουργούντα κανάλια είχαν πάνω από 500 εργαζόμενους (μετά τις δεκάδες απολύσεις των τελευταίων χρόνων), η κυβέρνηση θέσπισε όριο τις 400 θέσεις εργασίας, από τις οποίες μόνο οι μισές (200) αντιστοιχούν σε ειδικότητες τεχνικών, δημοσιογράφων  και διοικητικών, δίνοντας ακόμη ένα δώρο στα αφεντικά. Ακόμη και το ΠΑΣΟΚ σε παλιότερες εποχές, όταν δίνονταν οι άδειες σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, «μοριοδοτούσε» προνομιακά την σταθερή εργασία. Ούτε καν αυτό!

Η απεργία είναι ένα πρώτο βήμα.

Ø  Χρειαζόμαστε απεργιακές κινητοποιήσεις για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και όχι μόνο στις τηλεοράσεις, όπως κάναμε όταν έπεσε το «μαύρο» στην ΕΡΤ.

Ø  Χρειαζόμαστε απεργίες με διάρκεια και όχι μια 24ωρη μονάχα.

Ø  Χρειάζεται να προχωρήσουμε άμεσα σε συνελεύσεις για να οργανώσουμε την αντίσταση στις μαζικές απολύσεις που φέρνει η επίθεση της κυβέρνησης στους εργαζόμενους των ΜΜΕ.

Σε αυτόν το δρόμο χρειάζεται να βαδίσουμε και καλούμε κάθε συνάδελφο να παλέψουμε μαζί.