Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Κάτω τα χέρια από το συνάδελφο Άγκο

...αναδημοσιεύουμε από αρκετούς διαδικτυακούς τόπους το εισαγωγικό σχόλιο και την επιστολή του συναδέλφου που βρέθηκε στο στόχαστρο τόσο των νεοναζί, όσο και όσων τους έστρωσαν το χαλί και ζητάμε από ΕΣΗΕΑ-ΠΟΕΣΥ-Διασωματειακό, άμεση κινητοποίηση για να μην απελαθεί...


Aπέλαση δημοσιογράφου αλβανικής καταγωγής, μετά από 20 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα
Μετά από είκοσι χρόνια διαμονής στην Ελλάδα, και με το αιτιολογικό της απόκλισης από το “απαιτούμενο όριο ενσήμων” κατά την περίοδο 2007-08, ο αλβανικής καταγωγής δημοσιογράφος Νίκο Άγκο, απελαύνεται από τη χώρα. Ο δημοσιογράφος είχε την τελευταία περίοδο βρεθεί στο επίκεντρο λόγω της αρθρογραφίας του σχετικά με την άνοδο της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, ενώ είχε καταγγείλει ότι δεχόταν απειλές γι’ αυτήν του τη δράση.Ακολουθεί το σχετικό κείμενο του κ. Άγκο:

“Σ’ευχαριστώ Ελλάδα”
Συμπλήρωσα 20 χρόνια στην Ελλάδα και μπήκα αισίως στο εικοστό πρώτο. Εργάστηκα σε διάφορες δουλειές και μετά από πολύ κόπο και πολύ διάβασμα, έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, έμαθα την ελληνική γλώσσα, κυρίως να γράφω, και σήμερα είμαι δημοσιογράφος στα ελληνικά ΜΜΕ. Σε πιο βαθμό καταφέρνω να κάνω καλή δημοσιογραφία, το κρίνετε εσείς και αυτοί που διαβάζουν αυτά που γράφει η ταπεινότητά μου. Μεγαλώνω δυο κόρες που σήμερα είναι 18,5 και 17,5 ετών. Η μεγάλη ήρθε 5 μηνών, η μικρή γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν γνώρισε άλλη χώρα. Προσέφερα λίγα η πολλά αλλά πάντως, δούλεψα και δουλεύω τίμια. Ποτέ και για κανένα λόγο, δεν απασχόλησα τις Αρχές της χώρας. Αφοσιώθηκα στο επάγγελμά μου αλλά και στην προσφορά υπέρ των δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αυτά με εκφράζουν, αυτά κάνω. Η άνοδος της Χρ. Αυγής και οι απειλές που λαμβάνω για τη ζωή μου, συνέπεσαν με κάτι άλλο άσχημο. Δεν ξέρω αν αυτό το δεύτερο είναι το ίδιο με το πρώτο αλλά σίγουρα με πονά περισσότερο. Σήμερα, το ελληνικό κράτος, με ειδοποίησε ότι εντός 30 ημερών, πρέπει να εγκαταλείψω την Ελληνική Επικράτεια, επειδή το έτος 2007-2008, περίοδο την οποία είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, δεν μπόρεσα να συγκεντρώσω τον απαιτούμενο αριθμό ενσήμων για να ανανεώσω την άδεια παραμονής. Είχα γράψει κάποτε ένα άρθρο με θέμα “Σου χρωστάω ένα ευχαριστώ, Ελλάδα”, το ίδιο μπορώ να επαναλάβω και σήμερα αλλά γεμάτος πίκρα: Σ’ευχαριστώ Ελλάδα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: