Οι απλήρωτοι δημοσιογράφοι του περιοδικού ΜΕΤΡΟ κοινοποίησαν το παρακάτω κείμενο, διεκδικώντας δεδουλευμένα τεσσάρων μηνών.
Στα μέσα Δεκέμβρη του 2014, ύστερα από δέκα χρόνια περίπου απουσίας
κυκλοφόρησε και πάλι, στην τρίτη του περίοδο, το περιοδικό ΜΕΤΡΟ.
Η έκδοση στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο σε κείμενα εξωτερικών συνεργατών, οι
οποίοι ανακυκλώνοταν με βάση τις ανάγκες του και οι οποίοι πληρώνονταν
με δελτίο παροχής υπηρεσιών, με το εσωτερικό προσωπικό του περιοδικού να
είναι ελάχιστο.
Το «νέο» αυτό εκδοτικό εγχείρημα τελικά θα καταφέρει να κυκλοφορήσει
επτά τεύχη κι ένα ακόμα το οποίο, ενώ είχε κλείσει η ύλη του, δε θα
φτάσει ποτέ στο τυπογραφείο, καθώς τον περασμένο Ιούλιο η διοίκηση
αποφάσισε την αναστολή έκδοσης του περιοδικού ΜΕΤΡΟ.
Σε όλο αυτό το διάστημα, το περιοδικό είχε εξοφλήσει τις οικονομικές του
υποχρεώσεις απέναντι στους εργαζόμενους μόνο για τα δύο πρώτα τεύχη με
τα υπόλοιπα χρήματα να εκκρεμούν. Τα υπόλοιπα τεύχη στην ουσία
κυκλοφορούν χάρη στην άμισθη εργασία.
Παράλληλα, ως εργαζόμενοι στο περιοδικό δεν είχαμε ποτέ κάποια συνολική
ενημέρωση παρά μόνο κάποια μεμονωμένα τηλεφωνήματα περί τα μέσα Ιουλίου,
στα οποία η εκδότρια ανέφερε ότι το Σεπτέμβρη θα έχει καλύτερη εικόνα
για το τί μέλλει γενέσθαι.
Έτσι, η μόνη επίσημη πληροφόρηση προκύπτει μόνο μέσα από μια σύντομη
ανάρτηση στη σελίδα του περιοδικού στο facebook, στην οποία αναφέρεται
ότι, «εξαιτίας του δύσκολου οικονομικού πλαισίου στη χώρα μας, το
περιοδικό ΜΕΤΡΟ δεν θα ταξιδέψει με καινούργιο τεύχος στα περίπτερα το
καλοκαίρι. Ελπίζουμε να σας συναντήσουμε ξανά τον Σεπτέμβριο».
Στο διάστημα που ακολούθησε η διοίκηση του περιοδικού προσπάθησε να
κερδίσει χρόνο αναφορικά με τα δεδουλευμένατα οποία οφείλει, δίνοντας
διαφορετικές απαντήσεις σε κάθε εργαζόμενο. Είτε μοιράζοντας ψεύτικες
υποσχέσεις, αναφέροντας ότι προσπαθεί να εισπράξει κάποια χρήματα και
ακόμα δεν είναι σαφές πότε και αν θα μπορέσει να πληρώσει, είτε σε άλλες
περιπτώσεις, απαντώντας μέσω e-mail ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα
πληρωμής.
Πρωτοβουλία εργαζομένων του περιοδικού, κρίνοντας την πληροφόρηση που
είχαμε ως ανεπαρκή, αποστείλαμε στην εκδότρια αίτημα, ώστε να ορίσει η
ίδια μια συνάντηση και να προχωρήσει σε επίσημη ενημέρωση αναφορικά με
τα δεδουλευμένα μας και το μέλλον του περιοδικού.
Λίγες μέρες αργότερα, η απάντηση που λάβαμε αναφορικά με τη συνάντηση
ήταν αρνητική, ενώ σε σχέση με τα δεδουλευμένα μας, η εκδότρια απάντησε
ότι: «Από οικονομικής άποψης το ΜΕΤΡΟ ήταν δυστυχώς εξαιρετικά
ζημιογόνο, καθώς η κυκλοφορία του κυμάνθηκε από 2.500 - 4.000 τεύχη,
κυκλοφορία που δεν κατάφερε τελικά να αποσβέσει ούτε το κόστος του
χαρτιού. Οι οικονομικές απώλειες για μένα είναι εξαιρετικά μεγάλες.
Δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να κάνω πληρωμές στους συνεργάτες του
περιοδικού. Θα συνεχίσω, όμως, να προσπαθώ να καλύψω τη ζημιά».
Παρόλα αυτά, για τους εργαζόμενους του κλάδου η συνθήκη των εκδοτικών
εγχειρημάτων που λειτουργούν ως πυροτεχνήματα δεν μας είναι άγνωστη. Μια
τόσο σύντομη «εξήγηση» αρκεί στ' αφεντικά των Μ.Μ.Ε. για να
ξεμπερδέψουν με ό,τι χρωστούν στους εργαζόμενους.
Όλο και περισσότεροι είναι οι επιχειρηματίες που εκπληρώνουν τις
επιδιώξεις τους στηριζόμενοι στην άμισθη εργασία, θεωρώντας τους
εργαζόμενους και την εργασία που παράγουν ως παράπλευρη απώλεια την
οποία μάλιστα πρέπει να επωμιστούν οι ίδιοι, συμπάσχοντας με το ρίσκο
που δε βγήκε στον εκάστοτε φιλόδοξο εκδότη.
Πολύ περισσότερο μάλιστα, το φαινόμενο αυτό ευδοκιμεί στις περιπτώσεις
των Μέσων με «προοδευτικό» περιεχόμενο. Με πρόσχημα τη συμπάθεια που
καταφέρνουν να κερδίζουν λόγω του «φιλολαϊκού» προφίλ τους, τ' αφεντικά
των εναλλακτικών Μέσων προκρίνουν την αριστεροφροσύνη και τις καλές τους
προθέσεις θέλοντας ν' απαλλαγούν απ' τις πραγματικές τους ευθύνες κι
υποχρεώσεις.
Στην εποχή της αριστερής διαχείρισης και του ιδεολογήματος που
αναπαράγεται απ' την κυρίαρχη αφήγηση, περί στήριξης σε εναλλακτικά
εγχειρήματα τα οποία υποτίθεται ότι λειτουργούν διαφορετικα απ' τα
διαπλεκόμενα Μ.Μ.Ε της διαφθοράς,οι εργαζόμενοι οφείλουν να μην κάνουν
πίσω.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι εργαζόμενοι πρέπει να προτάξουν τους
συλλογικούς και αδιαμεσολάβητους αγώνες,παίρνοντας πίσω ό,τι τους
ανήκει.
*Δεν είμαστε αναλώσιμοι, δεν χαρίζουμε δεδουλευμένα*
Πρωτοβουλία απλήρωτων εργαζομένων περιοδικού «ΜΕΤΡΟ»