Χωρίς σταματημό και χωρίς διακοπές η επίθεση της εργοδοτικής πλευράς, τόσο στον ιδιωτικό τομέα, όσο και στον ευρύτερο δημόσιο, κλιμακώνεται και παίρνει μορφή συγκεκριμένων μετώπων μέσα στους εργασιακούς χώρους.
Μπαίνοντας στην καλοκαιρινή περίοδο η αρχή έγινε με τη μαζική αποπομπή των 1.047 συμβασιούχων στην ΕΡΤ, με αποτέλεσμα να απαξιωθεί πλήρως η ΕΡΤ, αφού ολόκληροι τομείς σχεδόν διαλύθηκαν. Παράλληλα οργιάζει το παρασκήνιο για τις μεθοδεύσεις και τα λογής-λογής "κριτήρια" που θα χρησιμοποιηθούν για τις επιλογές προσώπων στη νέα προκήρυξη θέσεων συμβασιούχων. Φυσικά ορισμένοι μεγαλόσχημοι ούτε καν δείχνουν να ανησυχούν, αφού παραμένουν και με το νέο καθεστώς σε golden θέσεις γενικών κουμανταδόρων.
Υπενθυμίζουμε ότι ΣΣΕ στην ΕΡΤ δεν υπάρχει από το τέλος του 2008 με ευθύνη του τότε προεδρείου της ΕΣΗΕΑ, που έκανε με τον τρόπο του αβάντα στη ΝΔ.
Ακολούθησε σειρά απολύσεων εργαζομένων στα ΜΜΕ και συγκεκριμένα στις Αττικές Εκδόσεις, το Έθνος, το Κέρδος, τον Σκάι, ταυτόχρονα με τις γενικές εξελίξεις στο εργασιακό-ασφαλιστικό-οικονομικό πεδίο (ασφαλιστικό νομοσχέδιο, εργασιακές αλλαγές, ΟΜΕΔ και ΣΣΕ, κλπ). Ταυτόχρονα τα "γνώριμα" προβλήματα της καθυστέρησης στην καταβολή δεδουλευμένων εμφανίστηκαν σε μια σειρά από χώρους (πχ "επικοινωνία 94FM", Απογευματινή, κλπ).
Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι συνδικαλιστικές αντιδράσεις ήταν από απλώς τυπικές στην καλύτερη των περιπτώσεων, έως ανύπαρκτες.
Ξεχωριστή θέση κατέγραψε η αποχή (επί της ουσίας και όχι επί του τυπικού) της ΕΣΗΕΑ που συνέχισε να κλείνει το μάτι στην εργοδοσία.
Θυμίζουμε: πλήρης φυσική απουσία από τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων στην ΕΡΤ, δειγματοληπτική παρουσία μελών του ΔΣ από τις κεντρικές απεργίες (αλλά και από αυτές που κάναμε "μόνοι μας"), παντελής αδράνεια στην οργανωτική προετοιμασία κάθε κινητοποίησης, απόλυτη απουσία στις κινητοποιήσεις στις Αττικές Εκδόσεις, καλοκαιρινή συνδικαλιστική ραστώνη στο Έθνος, αμφίβολη δέσμευση της εργοδοσίας στο ΚΕΡΔΟΣ για επαναπρόσληψη του συνδικαλιστικού εκπροσώπου, κλπ
Συνυπέυθυνοι είναι όσοι δεν εξάντλησαν (στην πραγματικότητα ούτε καν επιχείρησαν) να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες του καταστατικού, για το γκρέμισμα της ανεκδιήγητης και ανεπαρκούς συνδικαλιστικής ηγεσίας του κλάδου, που η ίδια συγκροτήθηκε αυτοχαρακτηριζόμενη ως μεταβατική και προσωρινή. Η συνέλευση-φιάσκο του Μαΐου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Είναι αργά για να παριστάνει κανείς το Βασιλάκη Καΐλα των ΜΜΕ και να διαμαρτύρεται για την κατάντια του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.
Είναι αργά για να παριστάνουν την αντιπολίτευση καθισμένοι στον καναπέ και την αδράνεια, όσοι είχαν συμμετοχή στα συνδικαλιστικά εκτρώματα των τελευταίων χρόνων.
ΔΕΝ είναι όμως ποτέ αργά για να επιμείνουμε γι άλλη μια φορά στην ανάγκη ενωτικής δράσης και συσπείρωσης στη βάση των εργαζομένων, όλων των ειδικοτήτων των ΜΜΕ και σε συντονισμό με το συνολικό εργατικό κίνημα.
Η επίθεση της κυβέρνησης, των εργοδοτών και των ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ δεν σταμάτησε, αλλά αντίθετα παίρνει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και μέσα στους τόπους δουλειάς. Ενωτικά, ανυποχώρητα και δυναμικά οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
(ΑρΜΜΕ, Financial Crimes, Σπάρτακος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου