29 Μαϊου 2011 (αποσπασμα απο την ομιλια της προεδρου)
Κυρίες και Κύριοι,
Σεβαστοί αγωνιστές και αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης, συγγενείς και φίλοι των παρά την θέλησή τους απόντων αγωνιστών που τους θυμόμαστε δημόσια με την καθιερωμένη πια ετήσια τελετή. Στην εκδήλωση αυτή παρευρίσκονται πρόσωπα με δημόσια προβολή κατά τον παρελθόν και το παρόν (δηλαδή πρώην υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, πρώην και εν ενεργεία βουλευτές, πρώην και εν ενεργεία Δήμαρχοι, Διοικητές δημόσιων Οργανισμών, μέλη Αντιστασιακών Οργανώσεων κλπ) και που μοναδικός λόγος της παρουσίας τους είναι η απόδοση τιμής σε αυτούς που στήθηκαν μπροστά στο απόσπασμα για να έχουμε εμείς σήμερα το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης.
Σας ευχαριστούμε όλους που τιμάτε με την παρουσία σας τα πρόσωπα που έγιναν θυσία στο βωμό των επεκτατικών ορέξεων κάποιων παρανοϊκών ηγετών. Πιστέψαμε ότι το αίμα τους πότισε «το δέντρο της Λεφτεριάς» όπως άκουγα από μικρή να λένε, αλλά ακόμα αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να γίνεται έτσι. Φαίνεται ότι στο μυαλό μου έμεινε αυτή η απορία από τότε που είδα την εικόνα της σαραντάχρονης μάνας μου που μαδούσε τα ωραία κατάμαυρα μαλλιά της γιατί της σκότωσαν τον πρωτότοκο της και δεν της τον έδωσαν να τον πλύνει, να τον ντύσει με τα καλά του ρούχα, να τον χαϊδέψει τρυφερά και να του πει να δώσει τα χαιρετίσματα στους προγόνους του που είχαν φύγει με τα σωστά ταφικά έθιμα, όπως ο άγραφος νόμος ορίζει.
Αντίθετα όλοι όσοι βρίσκονται γραμμένοι σε αυτά τα ατσάλινα βιβλία, μετά την εκτέλεσή τους και την μεταφορά τους στο Γ. Νεκροταφείο, με το φορτηγό του Δήμου με τον αριθμό 111, ρίχτηκαν σε λάκκους με ένα αριθμό και όχι πάντα, χωρίς όνομα. Η αναζήτηση του ονόματος στο γραφείο του νεκροταφείου σήμαινε ειδοποίηση της Αστυνομίας και παρακολούθηση όλης της οικογένειας με τις γνωστές συνέπειες. Πολλών αγωνιστών οι γονείς δεν πρόλαβαν να δουν την τιμητική αυτή αποκατάσταση. Εμείς όμως τα μικρά αδέλφια τους όπως και πολλοί συναγωνιστές τους το βάλαμε σαν σκοπό να τους βγάλουμε από την απόλυτη αφάνεια και να τους φέρουμε στο φως της μέρας και της νύχτας και να δώσουμε την ευκαιρία στους νέους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να μάθουν τι έγινε και τι γίνεται σ’ αυτό τον τόπο, να γνωρίσουν τι είδους άνθρωποι ήταν αυτοί.
Από τις 27-12-1998 που με την βοήθεια υλική και ηθική της εξαιρετικής, τότε Δημάρχου Ζωγράφου, φίλης κ. Φωτεινής Σακελλαρίδη στήθηκε η μαρμάρινη αναμνηστική στήλη και μετά πέντε χρόνια στις 9-11-2003 αποκαλύφτηκαν τα 370 ονόματα των εκτελεσμένων κατά τον Εμφύλιο έως σήμερα που γίνονται τα αποκαλυπτήρια των ονομάτων των εκτελεσμένων αγωνιστών από τα στρατεύματα Κατοχής και τους συνεργάτες τους, χρειάστηκε πολύς αγώνας από πολλούς ανθρώπους για την ολοκλήρωση αυτού του σύνθετου Μνημείου....
Η συγκίνησή μας βρίσκεται στο ζενίθ γιατί η παρουσία ανθρώπων που έχουν κλείσει την όγδοη δεκαετία της ζωής τους και είναι κοντά στο να κλείσουν και την ένατη είναι αδιάκοπη και πολύ έντονη και σήμερα για κάποιους από αυτούς κλείνει ένας κύκλος προσμονής. Περίμεναν υπομονετικά και πεισματικά να δουν το όνειρο να γίνεται πραγματικότητα. Το όφειλαν για την τιμή των αδελφών τους.
Ευχόμαστε ο χώρος αυτός να γίνει πόλος έλξης για τους νέους και τις νέες που αναζητούν την αλήθεια μιας εποχής και τόπος όπου θα ανανεώνουν την πίστη τους σε ιδανικά που ενέπνευσαν αυτούς που έπεσαν για την τιμή και την αξιοπρέπεια τους.
Με τιμή
ΞΑΝΘΙΠΠΗ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ – ΠΑΤΜΑΝΙΔΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου