Λάβαμε και δημοσιεύουμε το ακόλουθο mail και δίνουμε και την απάντηση που μας ζητήθηκε στο σχετικό ερώτημα.
1)Μου προκαλεί απορία ο λόγος για τον οποίο ο αθρογράφος αντί να εστιάζει στην ουσία, λαϊκίζει προσπαθώντας να χλευάσει τον Φιλιπόππουλο με αφορμή την εκδήλωση για τα playmete.
Επειδή είναι προφανές ότι ο αρθρογράφος είναι ευφυής, αναρωτιέμαι ποιός είναι ο λόγος.
Όλοι όσοι εργάζονται σε αυτές τις επιχειρήσεις γνωρίζουν ότι όλα αυτά τα "event" δεν γίνονται γιατί κάποιος δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει και επιθυμεί να ξοδέψει χρήματα.
Όλοι γνωρίζουν ότι γίνονται διότι φέρνουν επιπλέον έσοδο από χορηγίες, πωλήσεις τηλεοπτικών δικαιωμάτων, διαφημίσεις κτλ.
Επιθυμεί ο αρθρογράφος να πάψουν να υφίστανται αυτές οι εκδηλώσεις γιατί δεν είναι του επιπέδου του? Αν ναι, είναι διατεθιμένος το επιπλέον έσοδο που φέρνουν και καλύπτει κάποιες θέσεις εργασίας, να το βάλει από την τσέπη του? Ή πιστεύει ότι έχει τέτοια ικανότητα στο να πείσει τους καταναλωτές να στραφούν σε πιό ποιοτικές εκδηλώσεις, και μαζί με αυτούς και τους χορηγούς?
Ίσως θα πρέπει να προτείνει να αναλάβει ο ίδιος το management σε αυτή και σε άλλες επιχειρήσεις, εφόσον, ακολουθώντας τις δικές του επιταγές, παρόλο όλο το ΑΕΠ της χώρας βυθίζεται αυτός γνωρίζει προφανώς το μυστικό για να συνεχίσει να παράγει τα ίδια έσοδα.
Δεν ξέρω αν η εκδήλωση αυτή αξίζει ή δεν αξίζει (μου είναι αδύνατο να την παρακολουθήσω έστω και ένα λεπτό), αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Η ουσία είναι ότι κάποιοι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους.
Με προβληματίζει ότι ακόμα και εδώ, αντί να βλέπουμε τη μεγαλύτερη εικόνα του τι συμβαίνει, το μόνο που κάνουμε είναι να ψάχνουμε να βρούμε να κατηγορήσουμε κάποιον στο δικό μας μικρόκοσμο, λες και αυτό κάτι θα αλλάξει λες και αν ο Φιλιπόπουλος δεν είχε κάνει τα playmate και το playboy, ή αν δεν έκανε πάρτυ σπίτι του με μοντέλα οι αττικές δεν θα είχαν πτώση στα έσοδα τους.
Θα παρακαλούσα για τη δημοσίευση του σχολίου - ήταν τόσο μεγάλο που δεν το έπαιρνε και σας το έστειλα με mail.
2)Ευχαριστούμε για τη δυνατότητα να πούμε την άποψή μας για τα καλλιστεία. Πράγματι τα θεωρούμε εμποροπανήγυρη και «κρεοπωλείο» ανεξάρτητα από το ποιός τα διοργανώνει και έχουμε πάρει μέρος σε αντίστοιχες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και εκτός της συγκεκριμένης, συνεπώς τα θεωρούμε αχρείαστο έξοδο και δεν θεωρούμε ότι πρέπει να μπαίνουμε σε λογικές συμψηφισμού με πιθανά «έσοδα». Παράλληλα θεωρούμε ότι και η «πολιτιστική» οπτική που έχει ο καθένας παίζει το ρόλο της στους δύσκολους καιρούς, για το πώς αντιλαμβάνεται το ρόλο του στην εξέλιξη της κοινωνίας. Ναι θέλουμε τα ΜΜΕ να μην πουλάνε μπούτι, αλλά να έχουν κοινωνικό (ποιοτικό) ρόλο. Αν μιλάγαμε μόνο με την «εμπορική» λογική, τότε όχι μόνο καλλιστεία, αλλά και τσόντα θα έπρεπε να βάλλουμε στη συζήτηση γιατί «πουλάει» και ενδεχομένως διατηρεί θέσεις εργασίας. Ας μας επιτραπεί να έχουμε άλλα όνειρα για τα ΜΜΕ. Ναι πιστεύουμε ότι υπάρχει χώρος για ποιο ποιοτικές επιλογές, αλλά η ουσία δεν είναι μόνο αυτή. Είναι ότι οι περικοπές σε μισθούς των 1000-2000 ευρώ μικτά, σε καμία περίπτωση δεν σώνουν καμία επιχείρηση. Αν λοιπόν τα καλλιστεία έφεραν έσοδα θα πρέπει να απαντηθεί γιατί γίνονται περικοπές, αν πάλι δεν έφεραν, τότε γιατί έγιναν (πάντα για όσους μπαίνουν σε τέτοιες λογικές).Το δίλημμα «να φέρουμε χορηγούς» δεν μας απασχολεί, πρώτον γιατί έχουμε τη λογική της μισθωτής εργασίας (δουλειά, ωράριο, ασφάλιση, συγκεκριμένα καθήκοντα), οι χορηγίες και τα ποσοστά είναι γνώρισμα άλλων εργασιακών σχέσεων που βεβαίως υπάρχουν, αλλά δεν είναι ο τομέας που μας αφορά και δεύτερον γιατί όταν αυτοί (οι χορηγοί) έρχονταν σε πιο καλούς καιρούς, κανένας εργοδότης δεν μοίραζε τα κέρδη του. Για την αντιστοιχία τι θα είχε αλλάξει (οικονομικά) αν δεν είχαν γίνει τα καλλιστεία, αρμόδιοι να απαντήσουν είναι και τα κλαδικά σωματεία που δραστηριοποιούνται στον περιοδικό τύπο. Φανταζόμαστε όμως πως το κεντρικό θέμα, είναι αν οι πιθανές απολύσεις στις Αττικές Εκδόσεις, είναι «αντικειμενικά» αναπόφευκτες ή όχι και αν θα λύσουν κάποιο πρόβλημα, ή αν θα το επιδεινώσουν περισσότερο και για τους εργαζόμενους και για τον όμιλο. Πιστεύουμε ότι η εργασιακή ηρεμία, η τήρηση των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων και από τις δύο πλευρές, βοηθούν έναν εργασιακό χώρο να λειτουργήσει, ενώ οι ανθρωποθυσίες λειτουργούν αποσταθεροποιητικά. Για το ΑΕΠ της χώρας και τα εργασιακά, υιοθετούμε τις (εδώ και καιρό και τεκμηριωμένες) προτάσεις του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και πολλών συνδικάτων για μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς μείωση των αποδοχών, που διατηρεί θέσεις εργασίας και δημιουργεί και νέες, την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά έχει ένα "μείον", λιγότερα κέρδη για τους λίγους. Το ερώτημα λοιπόν είναι με την κοινωνία ή με τη ζούγκλα που έρχεται?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου