Με αφορμή όσους πιστεύουν ακόμα στα περί «εξαιρέσεων» κλάδων
από τους κυνηγούς κεφαλών (εργαζομένων) του ΔΝΤ, της ΕΕ και των εγχώριων
τρικομματικών παραρτημάτων και με αφορμή την απόπειρα επίδειξης «πυγμής» στους απεργούς
του Μετρό, ένα χρήσιμο ερώτημα:
Τι είναι πιο ρεαλιστικό και κοινωνικά χρήσιμο, να πιστεύει
κανείς ότι θα «εξαιρεθεί», ή να τους εξαιρέσουμε από τις ζωές μας, στέλνοντάς τους
(με αγώνες, μόνοι δεν φεύγουν) στο
χρονοντούλαπο της ιστορίας, που είχε πει κάποτε μια ψυχή?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου