Με αφορμή τις επιθέσεις στο κτίριο που στεγάζει τέσσερα ΜΜΕ στη Θεσσαλονίκη, τονίζουμε τα εξής:
Η λογική της «συλλογικής ευθύνης» (άρα και της συλλογικής τιμωρίας) μας βρίσκει αντίθετους και ιστορικά αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα ολοκληρωτικών αντιλήψεων και καθεστώτων.
Στο χώρο των ΜΜΕ διεξάγεται εδώ και χρόνια μια σκληρή διαπάλη (συχνά με σκληρό εργασιακό κόστος), ανάμεσα σε περήφανους και αγωνιζόμενους εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων, με λογοκριτικά και εργοδοτικά κέντρα που συνδέονται με κυβερνήσεις και επιχειρήσεις. Συχνά με τιτάνιες προσπάθειες αποκαλύπτονται (επαναλαμβάνουμε ξανά, πολλές φορές με κόστος για τους συναδέλφους) σημαντικές πτυχές της αλήθειας (όπως η φωτογραφία του ένοπλου αστυνομικού στον Ελ. Τύπο, τα ρεπορτάζ του αδικοχαμένου Γ.Κοίλιαρη από τις εμπόλεμες ζώνες, ρεπορτάζ κοινωνικής ευαισθησίας, κλπ). Τυφλές ενέργειες σε βάρος των εργαζομένων στα ΜΜΕ, αδικούν συναδέλφους και διευκολύνουν συντηρητικά κέντρα, στην εσωτερική διαπάλη που όπως προαναφέραμε διεξάγεται μέσα στα Μέσα.
Στον κύκλο των πρόσφατων κινητοποιήσεων για τη δολοφονία του μαθητή, αλλά και τις απεργίες όλου του τελευταίου διαστήματος, αρκετοί συνάδελφοι πήραν μέρος σαν διαδηλωτές και απεργοί, επιχειρώντας να συμβάλλουν στο δυνάμωμα των αντιστάσεων ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων.
Ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη στο κτίριο που δέχτηκε την επίθεση, εργάζονται συνάδελφοι, που πρωταγωνίστησαν στις τελευταίες διαδηλώσεις (επισυναπτόμενες φωτο,μαζί με απόπειρα σύλληψης συναδέλφου στην Αθήνα, για να βλέπουμε και την άλλη πλευρά των εργαζομένων στα ΜΜΕ) καθώς και σε σειρά δράσεων για εργασιακά ζητήματα και είναι άδικο έως προβληματικό, να κινδυνεύουν να υποστούν ότι έπαθε ο συνάδελφος Σ.Κ. στην Ξάνθη από τα γκλόμπ των ΜΑΤ, αυτή τη φορά από ροπαλοφόρους με πολιτικά, που διατείνονται ότι είναι στην απέναντι πλευρά από τα σώματα καταστολής.
Στην καταδίκη μας στην αστυνομική βία και τη λογοκρισία, δεν χρειαζόμαστε επιπλέον και αυτόκλητους και αυταποκαλούμενους «τιμωρούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου