To παραμύθι τέλος και ώρα για αποφάσεις. Και αίτηση για τις δίμηνες (για να είμαστε μέσα σε περίπτωση ήττας) και με τις κινητοποιήσεις (για να είμαστε μέσα σε περίπτωση νίκης και με την αίγλη του αγωνιστή), είναι το πιο σιχαμερό σημείο που μπορεί να πέσει κανείς, μετά από τα κατευθυνόμενα ενεργούμενα της τροϊκανής κυβέρνησης, που από την πρώτη στιγμή έσκαβαν τον αγώνα στην ΕΡΤ.Από κοντά και κάτι Μαυρογιαλούροι των κλαδικών σωματείων των ΜΜΕ, ειδικά των δημοσιογραφικών, που στα λόγια βάζουν υπογραφές σε αντιμνημονιακά ψηφίσματα και υπέρ της ΕΡΤ, αλλά χαϊδολογούνται, κολακεύουν και δεν «πατάνε πόδι», ώστε υποψήφιοί τους να μην υπογράφουν ΑΝΤΙΘΕΤΑ από αυτά που λένε οι ανακοινώσεις τους. Πώς το είπαμε στην πολιτική ορολογία? Πρωτοπορία? Αντίσταση? Ανυπακοή?
Όχι λεβέντες, ρεζιλίκι το λένε και άρχισε να το λέει και πολύς κόσμος από αυτούς που "έξω" από το χώρο των ΜΜΕ, έτρεξε με αφορμή την ΕΡΤ για να αντεπιτεθούμε στην τρόικα.
Τώρα θα πει κανείς, τα σωματεία σας πείραξαν, εδώ κόμματα της αριστεράς και πάνε και κάνουν δίμηνες με γραμμή, ενώ άλλοι στη ζούλα (και μερικώς στο εσωτερικό τους για να είμαστε δίκαιοι), την ίδια ώρα "ζυμώνουν" κοιτώντας προς την πόρτα εξόδου της Μεσογείων. Σωστό κι αυτό.
Από τη μια πλήθος δικηγόρων να ενισχύει την άποψη για τις καταστροφικές συνέπειες των δίμηνων (πρωτεύουσα σημασία έχει βέβαια η γενική στάση ζωής που είναι πολιτική με την ευρύτητα του όρου και μετά έρχονται τα νομικίστικα) και από την άλλη να μιλούν υπέρ των διμήνων γραφεία με στελέχη συλληφθέντες και φυλακισθέντες για τους εκβιασμούς της περιόδου Ζαχόπουλου με το DVD.
Ενήλικοι είμαστε, εκτιμούμε, διαλέγουμε και λειτουργούμε αναλόγως.
Έστω στο παραπέντε, όσοι βρίσκονται με «δηλώσεις», οφείλουν να κάνουν την «επιστροφή» τους, με μειωμένη αξιοπιστία βεβαίως, αλλά καλύτερα από το να υποδυθούν τον «Αρτέμη Μάτσα» της ΕΡΤ (είναι φίλοι μας οι Γερμανοί).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου