Μετά τις ραγδαίες χτεσινές εξελίξεις, ανακοινώθηκε ότι την Τρίτη ο χώρος των ΜΜΕ πάει σε 24ωρη απεργία, με την ΕΣΗΕΑ να έχει λάβει τέτοια απόφαση και να περιμένει και τα υπόλοιπα κλαδικά. Όντας η ΕΣΗΕΑ το μεγαλύτερο κλαδικό σωματείο στα ΜΜΕ, οι απεργιακές της αποφάσεις επηρεάζουν σημαντικά την κίνηση και των υπολοίπων.
Μόλις χτες έξω από την πύλη του Σκάι και πριν υπάρξουν οι ανακοινώσεις για το ΒΗΜΑ, αρκετοί εργαζόμενοι ζητούσαν 48ωρη απεργία, όπως άλλωστε είχαν ανακοινώσει πριν από λίγο καιρό στην ιστοσελίδα της ΕΣΗΕΑ, αλλά και σε συνεδρίαση του μικτού συμβουλίου τα μέλη του ΔΣ.
Τις υποσχέσεις για κλιμάκωση με 48ωρη τις ακούμε από το 2008, που πέρασε το ασφαλιστικό η Πετραλιά και με διάφορες δικαιολογίες, αλλά μερικές φορές χωρίς ούτε καν αυτές, η κλιμάκωση πήγαινε για φούντο. Από τότε άλλαξαν πολλά, κυβερνήσεις, υπουργοί ηγεσίες συνδικάτων, κλπ αλλά το δια ταύτα της απραξίας ήταν «σταθερή αξία».
Έχουμε τονίσει αρκετές φορές και το έχουμε αποδείξει στην πράξη, ότι παρά την κριτική μας στις περισσότερες επιλογές ενός γερασμένου συνδικαλιστικού τοπίου, δεν θα λείψουμε από τη μάχη, αντίθετα θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της, διεκδικώντας έτσι και το προχώρημα-κλιμάκωση. Αυτό θα πράξουμε και τώρα
Καλούμε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, κάθε συνάδελφο να το πράξει και αυτός. Άλλωστε η κατάσταση που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια, δεν είναι απλά θέμα χειρισμών κάποιων ΔΣ, αλλά μια νοοτροπία που κυριαρχούσε (και εκλογικά «επιβράβευε» τους πιο γνήσιους εκφραστές της) και χαρακτηρίζονταν από συντεχνιασμό και φυγοπονία, περιμένοντας να υπάρξει διατήρηση κεκτημένων και ίσως και νέες κατακτήσεις με τον αυτόματο πιλότο και με «προσωπικές» πολιτικές «διάσωσης» και άλλοτε «εργασιακής ανέλιξης», με την πρόσδεση σε κάποιο συνδικαλιστικό άρμα εξουσίας. Είναι η ώρα που οι αυταπάτες κατεδαφίζονται με οδυνηρό τρόπο.
Όλο αυτό το εργασιακό τοπίο χρόνων, η τρόικα και οι εγχώριοι φίλοι της το πετάνε στη χωματερή και επιχειρούν να επιβάλλουν τη βαρβαρότητα. Στην πρώτη γραμμή της μάχης δεν υπάρχουν πλέον διλήμματα, αλλά δύο ορατές επιλογές: ή πολεμάς και τους «σκοτώνεις», ή δειλιάζεις και σε σκοτώνουν αυτοί. «Καταφύγια» και «ασφάλεια» δεν υπάρχουν, μόνο τα χαρακώματα της πρώτης γραμμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου