Για τη συνέχεια του αγώνα στην ΕΡΤ

...ανακοίνωση εργατική αλληλεγγύη (εργαζόμενοι στην ΕΡΤ)...

         

Συναδέλφισσες συνάδελφοι

      Ο αγώνας μας βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο μετά την εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο. Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε το πως συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε τον αγώνα μας μέχρι τη νίκη.

      Το πρώτο σημείο που χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι ο αγώνας μας έχει στόχο να ξαναμπούμε στο ραδιομέγαρο και να ξανανοίξει η ΕΡΤ. Τίποτε λιγότερο απο αυτό. Αυτό σημαίνει κάποια απλά πράγματα. Δεν αποδεχόμαστε ότι είμαστε απολυμένοι, δεν αποδεχόμαστε ότι το ραδιομέγαρο ανήκει στα ΜΑΤ και τη ΔΤ. Το κέντρο του αγώνα δεν μπορεί παρά να παραμείνει το ραδιομέγαρο και τα νέα γραφεία του Συνδικάτου απέναντι απο αυτό., Όσες προτάσεις μιλάνε για να φύγουμε απο εκεί, και να πάμε κάπου αλλού να εκπέμπουμε πρόγραμμα χάνουν απο μπροστά τους το πιο σημαντικό πράγμα που είναι τα κτίρια και οι εγκαταστάσεις της ΑΓ. Παρασκευής. Δεν πρέπει να αφήσουμε με τίποτε την ΔΤ να λειτουργεί «ανενόχλητη» και εμείς να εκπέμπουμε απο αλλού. Ετσι είναι σαν να αποδεχόμαστε τα τετελεσμένα της κυβέρνησης. Το ραδιομέγαρο παραμένει το κέντρο του αγώνα μας ακόμη και απ’ έξω για όσο χρειαστεί μέχρι να μπούμε ξανά μέσα. Κανείς δεν αμφισβητεί την σημασία που έχει το ότι εκπέμπει η Θες/νίκη το πρόγραμμά της ή κάποια άλλη επαρχιακή πόλη. Αλλα αν χαθεί η Αθήνα τότε να είμαστε σίγουροι ότι έχει χαθεί και η μάχη. Εδώ λοιπόν χτυπάει η καρδιά του αγώνα και συγκεκριμένα στην Αγ Παρασκευή.

      Να βάλουμε οριστικό τέλος σε όλη τη συζήτηση που εχει ανοίξει απο κάποιους συναδέλφους για το ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι «μια νέα νομική μορφή συνεταιριστικής φύσης» για να συνεχίσουμε τον αγώνα. Είναι μια λάθος λογική που μας οδηγεί μακριά απο την συνέχιση του αγώνα. Δεν λείπει η νομική μορφή του αγώνα μας και η νομιμοποίηση του απο τους νόμους του κράτους. Θα μας καταγγείλουν και θα μας χτυπήσουν επειδή χρησιμοποιούμε τα σήματα της ΕΡΤ? Θα μας χτυπήσουν επειδή εκπέμπουμε παράνομα? Πέρα απο το ότι αυτη η λογική υπερεκτιμάει μια ετοιμόρροπη κυβέρνηση, χάνει απο τον ορίζοντά της ότι εμείς θα βγούμε πιο δυνατοί ακόμη και αν μας ξαναχτυπήσουν. Αυτό που μας λείπει είναι η ακόμη καλύτερη οργάνωση του αγώνα και το μεγαλύτερο άπλωμά του στην κοινωνία. Δεν πρέπει να αποδεχτούμε ότι ο αγώνας τελείωσε και τώρα εξετάζουμε μεταβατικά συνεταιριστικά σχήματα για βιοπορισμό. Υπάρχουν και ιστορικά παραδείγματα. Οι εργαζόμενοι στην ΕΑΣ στις αρχές του 90 όταν τους απόλυσε όλους ο Μητσοτακης δεν χρειάστηκαν «νέες νομικές μορφές» αλλά συνέχισαν τον αγώνα τους με το συνδικάτο τους και επέβαλαν ενάμιση χρόνο μετά ότι όταν έπεσε η ΝΔ ξαναγύρισαν στη δουλειά. Τον ίδιο δρόμο χρειάζεται να ακολουθήσουμε και εμείς. 
      Για το ζήτημα του «βιοπορισμού» το πώς να αντέξουμε δηλαδή σε έναν μακροχρόνιο αγώνα η απάντηση δεν είναι να γίνουμε επιχειρηματίες (συνεταιριστικοί) αλλά να γίνουμε εργάτες που ζητάνε την αλληλεγγύη όλης της εργατικής τάξης. Όπως οι Χαλυβουργοί που άντεξαν 9 μήνες. Να οργανώσουμε την εξωστρέφεια του αγώνα μας και το να ενεργοποιηθεί το απεργιακό μας ταμείο. Να ανοιχτούμε σε όλους τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα για να ζητήσουμε την οικονομική τους στήριξη στην μάχη που δίνουμε. Αυτό θα πρέπει να ήταν το κεντρικό μέλημα της συντονιστικής επιτροπής και όχι η «διαχείριση» απλά του απεργιακού ταμείου

      Δεν πρέπει με τίποτε να παραιτηθούμε απο την προσπάθεια να βγεί όλος ο κλάδος των ΜΜΕ σε κινητοποιήσεις στο πλευρό μας. Είναι μια προσπάθεια που την έχουμε αφήσει, και αυτό θα επρεπε να είναι εξίσου κεντρικό ζήτημα της συντονιστικής επιτροπής. Μαζί με την επικοινωνία και το συντονισμό με τους υπόλοιπους κλάδους που αγωνίζονται και παλεύουν. Μονάχα έτσι μπορούμε να επιτελέσουμε τον σημαντικότερο ρόλο, να γινόμαστε δηλαδή συστηματικά ο σπινθήρας που θα βάζει φωτιά σε καθε κλάδο που αντιμετωπίζει την επίθεση της κυβέρνησης.

      Τέλος χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε όλοι ότι δεν πρέπει με τίποτε να παρατήσουμε, να πετάξουμε τα σωματεία μας και τα συνδικάτα μας στα σκουπίδια. Και γιατί δεν αποδεχόμαστε ότι είμαστε απολυμένοι αλλά και γιατί είναι τα θεσμικά όργανα που δίνουν μαζί μας την μάχη για να ξανανοίξουμε την ΕΡΤ. Τα χρειαζόμαστε για ενοποιούμαστε πανελλαδικά. Οι συνελεύσεις μας μπορούν να εξασφαλίζουν τον προσανατολισμό και τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που το συντονιστικό με τις ομάδες εργασίας, σε συνεργασία με την ΠΟΣΠΕΡΤ θα υλοποιεί. Σε συνεργασία και όχι σε αντιπαράθεση.

      Σαν πρώτο βήμα προτείνουμε στις 11 Δεκέμβρη που κλείνουν οι έξη μήνες αγώνα να προχωρήσουμε σε μεγάλη συγκέντρωση έξω απο το ραδιομέγαρο για να στείλουμε παντού το μήνυμα ότι συνεχίζουμε. Έτσι μπορούμε να νικήσουμε.