Πρόταση απόφασης της Πανελλαδικής Εργατικής Συνάντησης

σύντομα η νέα αφίσα και σε καλύτερη ανάλυση

Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την τρόικα, το ΔΝΤ την ΕΕ και την ΕΚΤ, εξαπέλυσε τους προηγούμενους μήνες μια τεράστια επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης και των κατακτήσεων της. Ποτέ άλλοτε δεν έχουν χτυπηθεί τόσο βάρβαρα οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές και όλα τα εργατικά δικαιώματα.
Όλες αυτές οι επιθέσεις όχι μόνο δεν έβγαλαν την οικονομία από την κρίση αλλά αντίθετα την βούλιαξαν ακόμη περισσότερο στην ύφεση. Η ανεργία έχει εκτιναχθεί αγγίζοντας το 1.000.000 ανέργους, οι τόκοι που πληρώνει το ελληνικό κράτος στους τραπεζίτες, αυξάνονται κάθε χρόνο και περισσότερο. Οι στόχοι δεν καλύπτονται, το έλλειμμα εκτινάσσεται κάθε μέρα και πλέον αρχίζουν να ομολογούν ότι τα μέτρα θα κρατήσουν όχι μέχρι το 2012 αλλά τουλάχιστον για μία δεκαετία. Η κυβέρνηση έχει αποτύχει και αντί να το ομολογήσει, προετοιμάζεται για ένα νέο μνημόνιο σε βάρος των εργαζόμενων, για να βάλει εκ νέου στο στόχαστρο τους μισθούς, τις συντάξεις, τις συλλογικές συμβάσεις όλων των εργαζόμενων αρχίζοντας από τις ΔΕΚΟ.

Όσες ψεύτικες δικαιολογίες και αν πρόβαλε η κυβερνητική προπαγάνδα, η κυβέρνηση εισέπραξε σαν απάντηση το μεγαλύτερο απεργιακό κύμα από την μεταπολίτευση με αποκορύφωμα την πανεργατική απεργία στις 5 Μάη. Επτά πανεργατικές απεργίες μέσα σε επτά μήνες ήταν η απάντηση της εργατικής τάξης που έδειξε ξεκάθαρα την αποφασιστικότητα της απέναντι στα βάρβαρα μέτρα του Μνημονίου: Δεν θα περάσουν.
Σήμερα η κυβέρνηση συνεχίζει την υλοποίηση των επιταγών του Μνημόνιου βάζοντας μπροστά το χτύπημα επιμέρους κομματιών της εργατικής τάξης προσπαθώντας να απομονώσει κάθε κλάδο ξεχωριστά, για να μην υπάρξει νέα πανεργατική κλιμάκωση και γενίκευση. Τώρα στο στόχαστρο είναι ο ΟΣΕ, και ακολουθούν οι δημόσιες συγκοινωνίες, η ΔΕΗ, τα ΕΛΤΑ, οι τράπεζες κλπ. Τα ψέματα των υπουργών για τους «υψηλούς μισθούς και τα παρανοϊκά δικαιώματα των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ» είναι ο τρόπος για να απομονώσουν τους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ από την υπόλοιπη εργατική τάξη έτσι ώστε αφού εξασφαλίσουν το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων στα πιο δυνατά κομμάτια, να συνεχίσουν με όλο τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή η πολιτική αφήνει λυμένα τα χέρια των αφεντικών για μια συστηματική προσπάθεια διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων και εκτίναξης των απολύσεων. Γι’ αυτό το ζήτημα της αλληλεγγύης και της γενίκευσης των αντιδράσεων που ξεσπάνε αποτελεί κεντρική επιλογή για την ΕΠΑΣΣ για όλη την επόμενη περίοδο. Για να μην μείνει κανένας αγώνας μόνος του, για να βοηθήσουμε στη γενίκευση και στο άπλωμα των αντιστάσεων μέχρι τη νίκη. Υπάρχουν οι δυνατότητες να χτίσουμε αυτήν την αλληλεγγύη, να χτίσουμε ένα δυνατό εργατικό κίνημα.

Οι Πανεργατικές απεργίες και οι αγώνες της προηγούμενης χρονιάς δεν έγιναν «μάταια» όπως λένε οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και επαναλαμβάνουν σε διάφορους τόνους οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Το μεγάλο απεργιακό ξέσπασμα έχει οδηγήσει την κυβέρνηση σε μεγαλύτερη απομόνωση από τους εργαζόμενους. Ακόμη και όταν αποφασίζει να επιστρατεύσει τους φορτηγατζήδες δεν μπορεί να το επιβάλλει στην πράξη. Ακόμη και όταν βγάζει παράνομη την απεργία των σιδηροδρομικών η απεργία πραγματοποιείται. Ακόμα και στις κάλπες το ΠΑΣΟΚ χάνει τη νομιμότητά του και η ψήφος καταδίκης της τρόικας και της κυβέρνησης αποδυναμώνει την κυβέρνηση.
Όμως πάνω από όλα, αυτό που έχει σημασία, είναι ότι έχει αρχίσει να δημιουργείται πλέον μέσα σε κάθε εργατικό χώρο ένα κομμάτι εργαζόμενων που παίρνει επάνω του την μάχη, τον αγώνα και την οργάνωσή του. Που δεν περιμένει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να προχωρήσουν αλλά προχωράει το ίδιο, οργανώνει και αναγκάζει και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να συρθούν. Μπορεί ο Παναγόπουλος στις αρχές Σεπτέμβρη να δήλωνε ότι δεν υπάρχει σχεδιασμός για γενικές απεργίες όμως στα 29 Σεπτέμβρη μια σειρά κλάδοι από τις συγκοινωνίες μέχρι τους νοσοκομειακούς γιατρούς συντονίστηκαν χωρίς αυτόν Κάτω από αυτές τις πιέσεις μέσα στους χώρους και από τα βήματα του συντονισμού που γίνονται αναγκάζεται η ΓΣΕΕ να καλέσει σε πανεργατική στις 15 Δεκεμβρίου. Και αυτή η Πανεργατική, όπως και οι προηγούμενες είναι υπόθεση της βάσης. Με τη δράση από τα κάτω, θα την κάνουμε άλλο ένα σκαλοπάτι αγώνα, για την ανατροπή της καπιταλιστικής επίθεσης.
Εκτιμάμε ότι την επόμενη περίοδο θα χρειαστεί να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να στηρίξουμε και να ενισχύσουμε την δημιουργία εργατικών δικτύων από το κάτω σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε κλάδο. Δικτύων που όχι μόνο θα μπορούν να ανοίγουν τα μέτωπα αλλά ακόμη περισσότερο θα οργανώνουν τους χώρους τους για όλες τις μάχες. Χαιρετίζουμε όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που έχουν ξεκινήσει τέτοιες προσπάθειες και τους καλούμε να συντονιστούμε για να γίνουμε όλοι πιο δυνατοί.

Για να στηρίξουμε αυτήν την προσπάθεια απαραίτητη είναι μια πολιτική που να ανοίγει την εργατική διέξοδο στην κρίση. Κεντρικό ζήτημα για την ΕΠΑΣΣ είναι ο προσανατολισμός σε ένα πλαίσιο που θα έχει στην καρδιά του την διαγραφή του χρέους προς τις τράπεζες για να μπορέσει το εργατικό κίνημα να απαντήσει στα εκβιαστικά διλήμματα των υπουργών και των εργοδοτών για το «που θα βρείτε τα χρήματα». Να απαιτήσουμε κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο για να ελέγξουν οι εργαζόμενοι τη ροή του πλούτου. Απαγόρευση των απολύσεων για να μην χαθεί ούτε μία θέση εργασίας. Κρατικοποίηση όσων επιχειρήσεων απολύουν. Φορολόγηση των πλούσιων, σταμάτημα των εξοπλισμών για να εξοικονομήσουμε χρήματα για τις εργατικές ανάγκες. Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και εγγραφή τους στα συνδικάτα για να σταματήσουμε κάθε απόπειρα ρατσιστικών επιθέσεων. Το σύνθημά μας είναι «εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι» και δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο να μας διασπάσουν σε άνεργους και εργαζόμενους, σε εργαζόμενους στο Δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, σε ντόπιους και σε εργαζόμενους που ήρθαν μετανάστες εδώ, σε παλιούς και σε νεολαία που δουλεύει με μειωμένα δικαιώματα.
Με ένα τέτοιο προσανατολισμό το εργατικό κίνημα μπορεί να δώσει απαντήσεις όχι μόνο στις επιμέρους μάχες αλλά συνολικά απέναντι στην κρίση Για να απαλλαγούμε από τις επιθέσεις κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και να ανοίξουμε το δρόμο για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση.