Πραγματικά δε βρίσκω λόγια που να περιγράφουν την απογοήτευσή μου για εκείνους τους επιφανειακά σκεπτόμενους δημοσιογράφους -λίγους θέλω να πιστεύω- που εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα αγανακτισμένοι για τη δήθεν απραξία των εκπαιδευτικών.
Τεμπέληδες και ανίκανους αποκάλεσε επί λέξει ο κος. Θ. τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς -σε μια άκρως ισοπεδωτική επίθεση -κατά τη διάρκεια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων επαρχιακού καναλιού, την Τρίτη το βράδυ, λαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη των λεγομένων του όπως είπε…. Από προσωπική εμπειρία στο δημόσιο σχολείο θέλω να επισημάνω στον κύριο αυτό αλλά και σε όσους ενστερνίζονται τέτοιου είδους υπεραπλουστεύσεις , να μην αμαυρώνει τόσο αβίαστα το έργο ενός ολόκληρου κλάδου , γιατί απλώς δε γνωρίζει. Εκτός βέβαια και αν συνειδητά αγνοεί εξυπηρετώντας άλλου είδους σκοπιμότητες.
Δε φαίνεται να γνωρίζει τι θα πει να αφήνεις την ΨΥΧΗ σου στην τάξη για να μάθεις στα παιδιά των συνανθρώπων σου γράμματα… Να τους μάθεις να προσπαθούν και να διεκδικούν με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ , να σκέφτονται και να κρίνουν , να σέβονται και να εκτιμούν σε μια περίοδο ισοπεδωτικής κρίσης αξιών. Δεν ξέρει τι ψυχικό φόρτο σου προκαλεί το να πρέπει να παραμερίσεις τα τόσα δικά σου προβλήματα για να επωμιστείς τα προβλήματα των μαθητών σου. Για να διαχειριστείς καθημερινά παιδιά που στο πρόσωπό σου αναζητούν την ισότητα ευκαιριών που δε βρίσκουν στην κοινωνία , τη χαρά που δε βιώνουν στο σπίτι από τα τόσα προβλήματα που έχουν καταπνίξει του γονείς τους. Με εφήβους που σ’ εσένα προβάλλουν την αμφισβήτηση του άδικου κόσμου των μεγάλων, τις ανησυχίες της ηλικίας, τα προβλήματα που κουβαλούν από το σπίτι…. Που πάνω σου ξεσπούν την απαξίωση που κάποιοι φυτεύουν στη συνείδησή τους, που μαζί σου μοιράζονται το άγχος των εξετάσεων ,την ανάγκη για κατανόηση, την ελπίδα για το μέλλον .
Δεν μπαίνει καν στον κόπο να αναλογιστεί ότι το σχολείο δε λειτουργεί με αυτόματο πιλότο. Υπάρχουν ξέρετε άνθρωποι εκεί –αυτοί οι τεμπέληδες εκπαιδευτικοί όπως λέτε εσείς- που μετά το διδακτικό τους ωράριο αναλαμβάνουν τις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις του σχολείου, τα διορθώματα, την προετοιμασία για το αυριανό μάθημα. Άνθρωποι ξέρετε που περνούν το απόγευμά τους στο σχολείο παρακολουθώντας επιμορφωτικά σεμινάρια, που βρίσκονται τα Σαββατοκύριακα στην αίθουσα εκδηλώσεων προετοιμάζοντας σχολικές δραστηριότητες .
Ξέρετε άραγε τι σημαίνει να είσαι γονιός του Σαββατοκύριακου; Δε νομίζω ότι έχετε συναίσθηση κύριε Θ. τι σημαίνει να αφήνεις πίσω οικογένεια, παιδιά , γονείς-τη ζωή σου ολόκληρη- για να ζήσεις παραπεταμένος σε κάποια γωνιά της Ελλάδας για 630 ευρώ, περιφερόμενος σε 6-7 σχολεία που απέχουν 50-60 χιλιόμετρα μεταξύ τους- φυσικά με δικά σου έξοδα- για να συμπληρώσεις ωράριο και ταυτόχρονα να συντηρείς τον εαυτό σου , την οικογένεια που άφησες πίσω, να μεγαλώνεις παιδιά, να είσαι σωστός δάσκαλος, υποδειγματικός άνθρωπος… Και αν με την αύξηση του ωραρίου χρειαστεί να πας και σε ένα όγδοο σχολείο δεν έγινε και τίποτα , έτσι δεν είναι; Πλανόδιος μικροπωλητής γνώσεων, στάσεων , αξιών…..
Γιατί όμως δε μιλάτε ποτέ για τον κο. Α.Κ που ως διευθυντής σχολείου έκανε τα πάντα και πέτυχε να βρεθούν τα χρήματα ώστε να ξαναέχει ρεύμα στο σπίτι του ο Π. , μαθητής της Γ δημοτικού; Για την κα Α.Γ που ως διευθύντρια κάποιου ξεχασμένου Γυμνασίου πληρώνει από την τσέπη της λειτουργικά έξοδα του σχολείου γιατί «δεν υπάρχουν κονδύλια»; Για το σύλλογο διδασκόντων που συγκεντρώνει από το υστέρημά του χρήματα για την Κ. , μαθήτρια της ΣΤ τάξης της οποίας οι γονείς είναι άνεργοι εδώ και τόσους μήνες;
Ούτε λόγος για την Α. ,δασκάλα του ειδικού σχολείου που προσπαθεί να μάθει στην Σ. να προφέρει τα ονόματα των γονιών της , κάτι που δεν έχει καταφέρει ακόμη παρά τα 15 της χρόνια λόγω σοβαρότατων μαθησιακών ιδιαιτεροτήτων. Ούτε νύξη για την Ε. ,δασκάλα της Γ τάξης, που αποφάσισε με δική της πρωτοβουλία να συμμετάσχει σε σεμινάριο διαχείρισης συναισθημάτων ,το οποίο παρακολουθεί διαδικτυακά το απόγευμα, επειδή στο τμήμα της υπάρχουν μαθητές με αυξημένη επιθετικότητα. Ούτε μια σκέψη ευγνωμοσύνης για την Β. ,δασκάλα της Δ τάξης που προσπαθεί να μεταδώσει στους μαθητές της το σεβασμό προς το συνάνθρωπο, το αίσθημα της ανθρωπιάς και της ισότητας απέναντι στο διαφορετικό, που τόσο πολύ μας ξενίζει ….. Ξέρετε πόσο επώδυνο είναι για ένα παιδί να αισθάνεται διαφορετικό, αποξενωμένο από την κοινωνία των συνομηλίκων του επειδή οι συμμαθητές του δεν έχουν μάθει να σέβονται τις διαφορετικές του ανάγκες;
Δεν πρόκειται για ιδανικές καταστάσεις στη σφαίρα της φαντασίας , αλλά για την άμεση πραγματικότητα που βιώνω η ίδια ως μέλος της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Μας αποκαλεί ανίκανους ο κύριος Θ. και ανήθικους (για τη στάση μας στο θέμα της απεργίας στις πανελλαδικές) κάποιοι άλλοι συνάδελφοί του. Γιατί όμως δε σκέφτονται πόσο δυσκολεύεσαι να κάνεις σωστά τη δουλειά σου όταν το Υπουργείο Παιδείας θυμάται να σε στείλει στην τάξη το Φεβρουάριο . Όταν το μάθημά σου που διδάσκεται σε φυσιολογικές συνθήκες 3 ώρες εβδομαδιαίως, διδάσκεται φέτος 1 ώρα. Όταν ακόμη και πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα αρχίζουν να διδάσκονται τον Ιανουάριο γιατί τότε το Υπουργείο αποφάσισε να στείλει κάποιον ωρομίσθιο. Όταν η ενισχυτική διδασκαλία ξεκινάει ένα μήνα πριν το τέλος του σχολικού έτους. Όταν τα βιβλία έρχονται το Πάσχα. Όταν το πετρέλαιο τελειώνει το Μάρτιο …. Όλα αυτά δεν είναι άραγε ανήθικα;
Σαφώς δεν μπορώ και δεν θέλω να υπερασπιστώ εκείνους τους κατά σύμπτωση «συναδέλφους» που βρέθηκαν στη σχολική αίθουσα επειδή ο μπαμπάς , ο θείος , ο κουμπάρος τους προσέφερε απλόχερα προϋπηρεσία, εκμεταλλευόμενος κάποιο «παραθυράκι» ενός ελαττωματικού συστήματος δημόσιας διοίκησης . Εκείνους που πέρασαν την πόρτα του σχολείου απλώς γιατί έπρεπε κάπου να βρουν δουλειά. Υποτιμούν πρώτα πρώτα τον εαυτό τους…
Σας διαβεβαιώνω όμως ότι αυτοί είναι ευτυχώς λίγοι, ότι, ότι έχει μείνει όρθιο στα σχολεία αυτής της χώρας οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ευσυνειδησία, τη φιλοτιμία , τον ψυχικό και σωματικό κόπο κάποιων «τεμπέληδων» όπως λέτε εκπαιδευτικών με αξιοπρέπεια και αφοσίωση.
Να θυμάστε ότι η ποιότητα της δουλειάς πολλών συναδέλφων δε χωράει καν στην ποσότητα των αριθμών σας…. Στο 1,5 τετραγωνικό μέτρο που δίνει το Υπουργείο για κάθε μαθητή, στις 24 –ελάχιστες όπως επαναλαμβάνετε διαρκώς-ώρες που βρισκόμαστε στην τάξη(που είναι στην πραγματικότητα πολύ περισσότερες), στις 7μηνες , 6μηνες , 5μηνες συμβάσεις των αναπληρωτών.
Με εκτίμηση
προς όλους εκείνους τους συναδέλφους που μάχονται να κρατήσουν όρθιο ότι έχει απομείνει, που διορίστηκαν αξιοκρατικά, που διεκδικούν με αξιοπρέπεια μέσα από τις σπουδές τους, τις γνώσεις τους, την προσφορά τους και σε όλους εκείνους τους γονείς που συμμερίζονται την αγωνία μας για την ποιότητα της μόρφωσης των παιδιών τους.
Γεωργία Τσιαντούλα
Εκπαιδευτικός ΠΕ06
Μ.Δ.Ε στις Επιστήμες της Αγωγής
Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthra/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1%E2%80%A6-%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82%E2%80%A6-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1#ixzz2Su97aHW3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου