Μνημονιακές καραμέλες και αριστερές δικαιολογίες: "δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις"

Μας το θύμισε αγανακτισμένος και επιστρατευμένος καθηγητής, με τον οποίο κουβεντιάζαμε τα συνδικαλιστικά των κλάδων μας. Στα ΜΜΕ τον προηγούμενο Οκτώβρη, δεν εισακούστηκε η ομόφωνη πρόταση του μικτού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ για απεργιακή κλιμάκωση (τουλάχιστον από δυνάμεις που αρκούσαν για να μην περάσει η πρόταση στο ΔΣ, θυμίζουμε ότι εμείς είχαμε την άποψη της κλιμάκωσης). Βασικό σκεπτικό των "απορριπτικών" ήταν ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για έναν τέτοιο αγώνα. Από δίπλα και οι Μερκελιστές των ΜΜΕ, Βενιζελοκουβελαίοι και Σαμαροστουρνάρες, που έκαναν τη "νέα" παράταξη στην ΕΣΗΕΑ.


Τώρα για να πάμε και στην Παιδεία, κάποιες προεδράρες τοπικών ΕΛΜΕ, έγραψαν (και αντικαταστατικά-το θυμίζουμε) στα παλιά τους τα παπούτσια τις αποφάσεις γενικών συνελεύσεων με ιδιαίτερα μαζική συμμετοχή και ψήφισαν λευκό για την απεργία των καθηγητών, επειδή "δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις". Πολιτικά είναι η αντιστοιχία με το ίδιο μπλοκ, από τη μια οι μνημονιακοί που έρχονται να μας "σώσουν" και στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ, (όπως "σώνουν" οι αντίστοιχοί τους Παιδεία και Υγεία) την ώρα που οι αγαπημένοι τους βουλευτές ψηφίζουν "τα πάντα όλα" της τρόικας και από την άλλη η "υπεύθυνη αριστερά", που ονειρεύεται να γίνει κυβέρνηση, περιμένοντας να πέσει η υπάρχουσα ως "ώριμο φρούτο". Μέχρι τότε κάθε απόπειρα κλιμάκωσης και συντονισμού, κάνει τζιζ.