Συνάδελφοι,
Η συγκέντρωση και η απεργία της Πέμπτης 17 Μαρτίου 2011 είναι κρίσιμη. Επειδή, πρώτον, βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη περίοδο για όλους τους εργαζομένους, όπως και για εμάς στα ΜΜΕ. Οι εργοδότες, προφασιζόμενοι την "κρίση" τους, έχουν περάσει παντού σε μια απάνθρωπη επίθεση κατά της εργασίας και της κοινωνίας: απολύσεις, ελαστικοποίηση, μειώσεις μισθού, απαξίωση της εργασίας, εξευτελισμός της ενημέρωσης, κλπ. Ούτε για τα μάτια του κόσμου, πλέον δεν σέβονται ούτε νόμους, ούτε συμβάσεις, ούτε διαβούλευση με κανέναν. Με το νόμο της ζούγκλας, το νόμο της δύναμής τους, εκβιάζουν τους ανθρώπους και την κοινωνία να δεχτούν να επιστρέψουν στις δουλοκτητικού τύπου σχέσεις εργασίας που ονειρεύονται και που έχουν αρχίσει να επιβάλλουν εδώ και εκεί.
Κατά δεύτερον, είναι κρίσιμη γιατί έχουμε φτάσει στο όριο: έχουμε ήδη υποχωρήσει τρομερά, έχουμε ήδη χάσει συναδέλφους μας που τώρα λιμοκτονούν στην ανεργία και έχουμε ήδη χάσει και πολλά από τα στοιχεία αξιοπρέπειας (σε όρους συνθηκών εργασίας και ζωής) που είχαν κατακτήσει οι πατεράδες μας για εμάς και τα παιδιά μας. Οι εργοδότες αρνιούνται, π.χ., ακόμα και την υπογραφή μιας απλής σύμβασης εργασίας που να μας αναγνωρίζει, έστω τυπικά, ως ανθρώπους: αυτό είναι το νόημα της άρνησής τους να υπογράψουν συμβάσεις με τα σωματεία μας, καθώς θεωρούν ότι την πολιτική εξουσία και τις επιθεωρήσεις εργασίας τις έχουν στο τσεπάκι τους.
Κατά τρίτον, και πιο ιδιαίτερα, είναι κρίσιμη για μας εδώ στον ΔΟΛ, όχι μόνο γιατί είναι το "μαγαζί"-σύμβολο στην ελληνική βιομηχανία των media, ούτε μόνο γιατί ο ΔΟΛ ήταν πρωτοπόρος στην επίθεση ενάντια στην εργασία (με τους 160 απολυμένους, με το κλείσιμο εφημερίδων και περιοδικών, με την καταστολή της συλλογικής δράσης, με τις αναδιαρθρώσεις, τις υπερεργολαβίες και τις παρανομίες του, κλπ.), αλλά και επειδή ο πρόεδρος του ΔΟΛ είναι και πρόεδρος της πιο σημαντικής εργοδοτικής οργάνωσης του χώρου. Έτσι, οι εργαζόμενοι στον ΔΟΛ έχουμε μεγάλη ευθύνη για το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας, αλλά και του κλάδου και ίσως και ακόμα πιο πέρα.
Τέλος, και το κυριότερο, είναι κρίσιμη η κινητοποίηση όχι μόνο για να "δώσουμε μήνυμα" στους εργοδότες (τα μηνύματα τα έχουν ήδη πάρει και τα περιφρονούν, όπως και τους εργαζομένους τους), αλλά κυρίως για να αποφασίσουμε από κοινού αν πράγματι θέλουμε να κλιμακώσουμε με αγώνα διαρκείας προκειμένου να συνεχίσουμε να έχουμε συλλογικές συμβάσεις. Τα σωματεία μας το έχουν διαπιστώσει. Οι εργοδότες δεν μας έχουν αφήσει άλλη διέξοδο από την κλιμάκωση, τη σύγκρουση, όπου δεν είναι τα επιχειρήματα, είναι η δύναμη που μετράει. Όμως τα σωματεία μας δεν είναι οι ηγεσίες τους: είμαστε εμείς και θα πρέπει όλοι μαζί να δείξουμε και να αποφασίσουμε ότι είμαστε διατεθειμένοι και αποφασισμένοι να αγωνιστούμε για τη ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας.
Για αυτό και η συγκέντρωση είναι σημαντική.
Να είμαστε όλοι εκεί την Πέμπτη 17/3/2011 στις 11 π.μ. (Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος, Ευελπίδων 2, Κυψέλη).
Να αρχίσουμε να υλοποιούμε την αρχή ότι: Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Η Εργασιακή Επιτροπή του ΔΟΛ
15/3/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου