Θα μας αφανίσει το «τέρας» (Μέρος 1ο)

Νίκος Μανεσιώτης


Θα μας αφανίσει το «τέρας» (Μέρος 1ο)

Πανηγυρίζουν οι άσχετοι! Επίσης, όσοι… ορέγονται τα 50 δις. Και μαζί με αυτά τις θυγατρικές των τραπεζών και του ΟΤΕ στα Βαλκάνια! Στην αποικία θα επιβιώσουν μόνο οι πολυεθνικές!

Μετά δε την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος είτε θα μας πάνε σε μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους είτε η Ελλάδα θα γίνει η πρώτη Αργεντινή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί ας μην λησμονούμε ή ας γνωρίζουμε όσοι δεν το ξέρουν ότι το κραχ της Αργεντινής επήλθε μόλις ολοκληρώθηκε το γενικό ξεπούλημα της σημαντικότητας δημόσιας περιουσίας της. Με τις Αργεντίνικες τράπεζες στα χέρια των ξένων τότε διέφυγαν οι καταθέσεις στις ΗΠΑ κι αφού είχαν μετακομίσει οι επιχειρήσεις στην Βραζιλία.

Πάντως, είτε το ένα συμβεί είτε το άλλο, το μεγάλο πείραμα της τρόικας και του Μνημονίου θα ολοκληρωθεί με το ίδιο αποτέλεσμα: Η Ελλάδα θα καταστεί η πρώτη σύγχρονη αποικία της νέας σύγχρονης (οικονομικής) αποικιοκρατίας. Με την οικονομική κατάκτηση της Ελλάδας ο νέος Γερμανικός οικονομικοιμπεριαλιστικός άξονας θα κυριαρχήσει σε όλη την Νοτιοανατολική Ευρώπη. ΄Έτσι θα αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων με την Ρωσία στην Ευρώπη, ενώ θα αλλάξει και η ισορροπία δυνάμεων με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική. Παράλληλα δε θα στριμώξει την «φίλη Τουρκία». Ο Γερμανικός άξονας με το ισχυρό ευρώ θα σταθεί ισότιμα απέναντι σε Αμερικανούς, Ρώσους, Άραβες και στους αναδυόμενους παίκτες του συστήματος (Κινέζους, Ινδούς κ.λ.π.).

Εάν αναγκαστούν να μας κουρέψουν το δημόσιο χρέος αυτό θα γίνει όταν θα έχει ολοκληρωθεί το ξεπούλημα. Τότε τράπεζες, ομολογιούχοι και οι… αόρατες αγορές θα αντέχουν το κούρεμα (το οποίο θα γίνει και για πολιτικούς λόγους, προκειμένου να βοηθήσουν τον δικό τους Γιώργο Παπανδρέου). Εκτός κι αν η κρίση χρέους και των ευρωπαϊκών τραπεζών βαθύνει τόσο, ώστε να τους ανατρέψει τα σχέδια και έτσι, προκειμένου να σώσουν το ευρώ, οδηγηθούν από τις εξελίξεις σε ένα πανευρωπαικό κούρεμα για όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν τον «ιό».

Τι είναι η επιμήκυνση;

Η επιμήκυνση αποτελεί ένα ακόμα στάδιο του πειράματος που άρχισε με την υπογραφή του Μνημονίου. Ο κ. Παπανδρέου μας έδεσε χειροπόδαρα μέχρι το 2023 στα δεσμά μιας αδιέξοδης πολιτικής. Αυτό δεν αποτελεί μια προσωπική θεωρητική άποψη. Αυτή είναι η δεκάμηνη πραγματικότητα του Μνημονίου. Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, της ανεργίας, του υπερπληθωρισμού, του δημοσίου χρέους, των ελλειμμάτων και τελικώς της Αργεντινοποίησης. Τι θα αλλάξει, δηλαδή, από εδώ και πέρα με το Μνημόνιο;

Ωραία θα πουλήσουμε τα 50 δις. Φτάνουν για να ρίξουμε το χρέος… στα 300. Και, μετά; Με τι σχέδιο, με τι παραγωγή, με τις παραγωγικές δυνάμεις, με τις πόρους, με τι εργαλεία θα προχωρήσουμε; Πώς θα αποπληρώσουμε τα 300 από την στιγμή που κάθε χρόνο θα δανειζόμαστε από το Ταμείο EFSF σήμερα και ESM αύριο;

Η επιμήκυνση είναι η παράταση της κατοχής της χώρας από την τρόικα. Κάποιοι αφελείς, με την υπογραφή του Μνημονίου, πιστέψατε τα λόγια του κ. Παπακωνσταντίνου ότι στο τέλος του 2011 θα δανειζόμασταν από τις αγορές. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι το haircut δεν θα μας επέτρεπε να ξαναβγούμε για πολύ καιρό σε αυτές. Ερωτώ άπαντες: Με την επιμήκυνση πότε θα βγούμε στις αγορές; Σε 20 ή σε 30 χρόνια;

Βεβαίως, δεν είναι το μόνο ζήτημα. Η αποπληρωμή του χρέους μαμούθ θα αποτελέσει το… φέρετρο της ελληνικής οικονομίας. Φέτος το 7% του ΑΕΠ θα σπαταληθεί για την εξυπηρέτηση του χρέους. Στα επόμενα χρόνια το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 9% με 10%. ΄Οσο για την περίφημη ανάπτυξη αυτή αποτελεί το τυράκι για να μην δούμε την φάκα (άσε που δεν θα δούμε για πολλά χρόνια ανάπτυξη).

Κορυφαίο παράδειγμα για τον φαύλο κύκλο στον οποίο μας έδεσαν αποτελεί η Ιαπωνία (που για άλλους λόγους βρίσκεται σήμερα στην κορυφή της επικαιρότητας). Δεκαπέντε με είκοσι χρόνια σέρνεται η οικονομία της. Με την διαφορά ότι αυτή είναι ανταγωνιστική οικονομία. Παράγει προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθεμένης αξίας και είχε όλο αυτό το διάστημα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα. Η διαφορά αυτή διέσωσε την Ιαπωνία, αν το ΑΕΠ της παραμένει στάσιμο εδώ και μια δεκαπενταετία.

To άρθρο συνεχίζεται για το τι έπρεπε και τι οφείλει να κάνει, πριν να είναι εντελώς αργά, η Ελλάδα και η Ε.Ε.