1)αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Πελοπόννησος"
η φωτο δείχνει τη συνέλευση των απεργών την Τετάρτη 21/10
Εκρήξεις στον τοπικό ενημερωτικό χώρο. Αναστολή έκδοσης εξήγγειλε η «Ημέρα», μετά την απεργία σε βάρος της, υποδηλώνοντας ότι με τους όρους της συνέπειας έναντι των νόμιμων υποχρεώσεών της, δεν «βγαίνει». Ρευστό το ερώτημα αν ο εκδότης θα επιμείνει στην απόφαση. Το ουσιαστικό ζήτημα είναι ποιες προοπτικές αντοχής έχουν τα ΜΜΕ της Πάτρας στην Κρίση. Τέσσερις εφημερίδες δεν εκδίδονται σήμερα λόγω απεργίας. Η Πολιτεία «παρακολουθεί» (;).
2)Οι «εφιάλτες» των ΜΜΕ
του Απόστολου Βουλδή (προέδρου της ΕΣΗΕΠΗΝ)
Ο δημοσιογραφικός κόσμος έχει πλειστάκις κατηγορηθεί για προνομιακή μεταχείριση, έναντι των υπολοίπων τμημάτων της κοινωνίας. Οι δημοσιογράφοι κατά καιρούς αποτελούν τα «ρετιρέ» με τις παχυλές συντάξεις, τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους, την «αφρόκρεμα» μεταξύ των εργαζομένων. Το έχουμε επισημάνει πολλές φορές, από αυτή την φιλόξενη μεριά της εφημερίδας, πως όσοι έχουν αυτή την εικόνα, παρασάγγες απέχουν από την πραγματικότητα. Η χθεσινή κινητοποίηση δημοσιογράφων και τεχνικών ανέδειξε την σκοτεινή πλευρά των ΜΜΕ. Οσο κι αν ορισμένοι επιχειρούν τον εξωραϊσμό της κατάστασης, ανακαλύπτοντας μύριες όσες αιτιολογίες για τις απαράδεκτες συνθήκες που βιώνουν οι άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης, η αλήθεια είναι άλλη. Δεν φταίει ούτε η κατάρρευση των τραπεζικών κολοσσών της αμερικανικής ηπείρου, ούτε ο…κακός μας ο καιρός. Απλά η ανοχή και η συμπαράσταση που επιδείχθηκε από τους δημοσιογράφους, εκλήφθηκε από μερικούς ως αδυναμία. Ή ως πρόσφορο έδαφος προς εκμετάλλευση. Η οικονομική δυστοκία επέφερε συνέπειες δυσβάστακτες στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Γι’ αυτό και οι στυλοβάτες του, αγόγγυστα συνέβαλαν στην προσπάθεια ανάκαμψης. Χωρίς δισταγμό αποφάσισαν να δουλέψουν ακόμη και απλήρωτοι, προκειμένου το παραγόμενο προϊόν να έχει την επάρκεια που απαιτεί ο αναγνώστης, ο ακροατής, ο τηλεθεατής. Δεν απαίτησαν τίποτα επιπρόσθετο. Ζήτησαν να υπάρξουν δεσμεύσεις των επιχειρήσεων για την καταβολή των οφειλομένων, διαπιστώνοντας ότι σφυρίζουν αδιάφορα, όποτε τίθετο το μείζον ζήτημα της μισθοδοσίας. Οι οικογένειες ανέμεναν την οικονομική συνδρομή, την στήριξή τους, που όμως δεν μπορούσαν να προσφέρουν. Εργάζονταν απλήρωτοι, ανασφάλιστοι, και όταν διεκδικούσαν τα νόμιμα απολύονταν. Οι απειλές και οι εκβιασμοί πήραν την θέση των κολακευτικών σχολίων, όταν το καθεστώς της ανομίας υπερίσχυσε. Για να φθάσουμε στο αποκορύφωμα της υποκρισίας. Ο ανήκουστος ισχυρισμός ότι οι εργάτες των ΜΜΕ είναι εκείνοι που υποσκάπτουν τα θεμέλια τους ! Επειδή απλά πάλεψαν με την ύστατη μορφή αγώνα που τους επιτρέπει ο νομοθέτης. Επειδή ζήτησαν να ζουν αξιοπρεπώς από την δουλειά τους. Επιτέλους κάποιοι ας κοκκινίσουν με την στάση τους . Ντροπή !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου