Τρίτη 19 Απριλίου 2011

"Σας βλέπω να πηδάτε κάγγελα"


Επιστολή Πέτρου Κωστόπουλου προς τους εργαζόμενους της ΙΜΑΚΟ για μείωση μισθών. Στη φωτο η δικαιολόγηση του τίτλου της ανάρτησης (η συγκεκριμένη δεν τα κατάφερε λόγω φυσικής κατάστασης).

«Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για τη συμπεριφορά σας στις δύσκολες στιγμές που ζήσαμε τελευταία. Είχαμε πει ότι θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας για να πούμε πως πάνε τα πράγματα. Δυστυχώς η αγορά δείχνει να καταρρέει και ο δικός μας κλάδος, των media, είναι από τους πιο χτυπημένους. Αυτό το πρώτο τρίμηνο του 2011 η τηλεόραση είναι σε διαφήμιση κάτω 65% από πέρσι που ήταν 45% κάτω από πρόπερσι. Τα περιοδικά είναι σε διαφήμιση 25% κάτω από πέρσι που ήταν 30-35% από πρόπερσι. Ακόμα και αυτά τα μειωμένα λεφτά τα εισπράττουμε εφτά μήνες ή και ένα χρόνο μετά απ' όταν παίξουμε τη διαφήμιση. Οι κυκλοφορίες όλων των ομίλων είναι 30-40% κάτω από πρόπερσι και αυτά είναι και τα μόνα χρήματα που εισπράττουμε άμεσα, με το που θα μαζευτούν τα τεύχη. Αυτά τα δύο μεγέθη που είναι οι κύριες πηγές εσόδων συνθέτουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τον τελευταίο καιρό, αυτό του cash flow, που έχει ως αποτέλεσμα τις καθυστερήσεις των πληρωμών.

Μία εταιρία όταν βλέπει τις πηγές εσόδων της να πλήττονται το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να παίξει άμυνα περικόπτοντας τα έξοδά της. Και ξέρετε ότι αυτό αρχίσαμε να το κάνουμε ακόμα και ένα χρόνο πριν την κρίση καταφέρνοντας να μειώσουμε μέχρι και 40% το κόστος. Αν δεν είχαμε αρχίσει να το κάνουμε αυτό έγκαιρα δεν θα είχαμε επιβιώσει. Ξέρω ότι αυτό το 40% μείωσης του κόστους δεν είναι μόνο νούμερα σε χαρτί. Είναι υπέρβαση και κόπος από ανθρώπους που το βλέπουν αυτό εδώ όχι μόνο σαν δουλειά αλλά σαν σπίτι τους. Και γι' αυτό σας ευχαριστώ.

Με τη ραγδαία πτώση της αγοράς και αυτού του τριμήνου περάσαμε σε νέες, αιματηρές, πια, περικοπές που αφορούν σε προμηθευτές, χαρτιά, εκτυπώσεις, φωτογραφικές παραγωγές, κ.λπ. Όπως μπορούν να σας πουν άνθρωποι που εργάζεστε μαζί τους και ξέρω ότι εκτιμάτε, είναι πια τα τελευταία που μπορούν να γίνουν. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι ό,τι μπορούσε να γίνει σε αυτό το επίπεδο έχει πια γίνει. Δεν έχει άλλο.

Δυστυχώς το μόνο πράγμα που μένει είναι αυτό που σας είχα πει όταν είχαμε συναντηθεί από κοντά, η μείωση μισθών. Θέλω να ξέρετε ότι προσπάθησα πολύ για να μην χρειαστεί να περάσουμε σε αυτό το μέτρο. Τις ημέρες που ακολούθησαν τις δεύτερες περικοπές μισθών στο συγκρότημα Λυμπέρης και στις Αττικές, εντατικοποιήθηκαν οι προσπάθειές μας για περικοπές οπουδήποτε αλλού ώστε να κερδηθεί χρόνος και για να δούμε δείγματα της αγοράς.

Τα δείγματα, λοιπόν, είναι απαισιόδοξα. Θα ζήσουμε, ή μάλλον ζούμε, ή καλύτερα η Ελλάδα ζει, ιστορικές στιγμές σε αχαρτογράφητες περιοχές. Κανείς δεν ξέρει που πάμε ή αν θα βρούμε διέξοδο. Θέλω να ελπίζω ότι η διέξοδος όπως πάντα, θα βρεθεί μέσα από σκληρή δουλειά, πίστη σε αυτό που κάνεις και δύναμη να σταθείς ξανά στα πόδια σου αφού έχεις φάει τη σφαλιάρα. Και δεν ξέρω για την Ελλάδα, αλλά σε αυτό εδώ το μαγαζί ξέρω ότι η πλειοψηφία έχει όλα τα παραπάνω και αυτό είναι η μόνη σκέψη που με κρατάει. Σας βλέπω να δουλεύετε, σας βλέπω να πηδάτε κάγκελα για να δουλέψετε και μου δίνετε κουράγιο να συνεχίσω τον αγώνα επενδύοντας στην εταιρία ακόμα και τα τελευταία μου χρήματα. Πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας μέχρι να περάσει η μπόρα. Πρέπει να επιβιώσουμε. Δυστυχώς τα νούμερα λένε ότι αν δεν περάσουμε σε περικοπές μισθών ή αν το μέτρο αυτό δεν έχει την καθολική αποδοχή σας υπάρχει και περίπτωση να μην επιβιώσουμε. Ξέρω ότι ζητάω μία θυσία ακόμα. Γι' αυτό ευχαριστώ εκ των προτέρων εκείνους που θα με βοηθήσουν να συνεχίσει να υπάρχει μία εταιρία που δίνει δουλειά σε πολλούς ανθρώπους.

Πέτρος Κωστόπουλος»



2)σχολιασμός από το Παρατύπως
Με μια προκλητική επιστολή του προς τους εργαζόμενους, ο ιδιοκτήτης της ΙΜΑΚΟ Πέτρος Κωστόπουλος, λίγες μόνο μέρες μετά τις μαζικές απολύσεις και αφού φρόντισε να απαλλαγεί από τους «ενοχλητικούς» συνδικαλιστές ξεδιπλώνει τα σχέδιά του: καλεί τους εργαζόμενούς του να δεχτούν περικοπές μισθών και μάλιστα με την καθολική αποδοχή τους «για να επιβιώσουμε».
Με μια χονδροκομμένη παράθεση αριθμών που μιλούν για μείωση της διαφήμισης, καθυστέρηση είσπραξης των διαφημιστικών εσόδων και πτώση των κυκλοφοριών ο λαμπερός ιδιοκτήτης της εκδοτικής εταιρείας προσπαθεί να πείσει για την αναγκαιότητα περικοπών. Ακόμα και τις περικοπές στα άλλα δυο μεγάλα εκδοτικά μαγαζιά –Λυμπέρη και Αττικές– χρησιμοποιεί ως επιχείρημα. Μάλιστα εξηγεί τις «προσπάθειες» που έκανε για να μην περάσει σε αυτό το μέτρο και μιλά για «αιματηρές περικοπές που αφορούν σε προμηθευτές, χαρτιά, εκτυπώσεις,
φωτογραφικές παραγωγές, κ.λπ» (όχι, τις 10 απολύσεις που έκανε στις 30/3 δεν τις αναφέρει).
Αν δεν είχε προηγηθεί το πάρτυ που παρέθεσε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα,
σε «κέντρο της παραλίας», με «όλα τα ονόματα της show biz» για να παρουσιάσει «το καινούργιο ‘παιδί’ της ΙΜΑΚΟ»,
μέχρι και εμείς θα τον… πιστεύαμε. Τόση… απόγνωση, τέτοια απαισιοδοξία: «Κανείς δεν ξέρει που πάμε ή αν θα βρούμε διέξοδο». Γι αυτό ο άνθρωπος δεν έχει αφήσει εκπομπή για εκπομπή στην τηλεόραση που να μην εργάζεται, γι αυτό πασχίζει να μαζέψει κανένα φράγκο, αφού τα 15 εκατομμύρια ευρώ που μάζεψε από το χρηματιστήριο δεν του έφτασαν ούτε για τα… μικροέξοδα.
Δεν φθάνει όμως που προκαλεί τη νοημοσύνη των εργαζομένων του, δεν διστάζει να τους χλευάσει κιόλας: «Σας βλέπω να δουλεύετε, σας βλέπω να πηδάτε κάγκελα για να δουλέψετε και μου δίνετε κουράγιο να συνεχίσω τον αγώνα επενδύοντας στην
εταιρία ακόμα και τα τελευταία μου χρήματα».
Ε, ως εδώ κύριε Κωστόπουλε! Φθάνει με αυτό το προκλητικό θέατρο. Αφού δεν διστάσατε να πετάξετε έξω με μπράβους τις συνδικαλιστικές εκπροσώπους, αφού δεν διστάσατε να φέρετε την αστυνομία, αφού δεν διστάσατε να ωθήσετε τους εργαζόμενους να πηδάνε τις μάντρες για να αποφύγουν την απεργιακή περιφρούρηση στην απεργία που κήρυξαν τα σωματεία του Τύπου καταγγέλλοντας τις παράνομες απολύσεις σας, αφού μας γυρίσατε σε άλλες σκοτεινές εποχές οδηγώντας ενάντια στους απεργούς και τους υπόλοιπους εργαζόμενους, βαν με εργαζόμενους για να σπάσουν την απεργία, με κίνδυνο να τραυματιστούν άνθρωποι, χλευάζετε ως άλλος αυτοκράτορας τους πιστούς υπηκόους του.
Νομίζετε ότι ποντάροντας στο φόβο, θα βρεθούν εκείνοι που θα σας «βοηθήσουν να συνεχίσει να υπάρχει μία εταιρία που δίνει δουλειά σε πολλούς ανθρώπους», όπως γράφετε. Αλλά, δυστυχώς για εσάς, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι αυτοί είναι που με τη δουλειά τους στηρίζουν αυτή την εταιρεία. Αυτοί είναι που μοχθούν και αγωνιούν με τίμημα ένα μεροκάματο για να βγουν στην αγορά τα προϊόντα που εσείς απλά χρησιμοποιείτε ως σκαλοπάτι για τις κοσμικές εμφανίσεις σας. Αλήθεια πόσες περικοπές στοίχισαν τα ποτά του προχθεσινού πάρτυ σας;

Δεν υπάρχουν σχόλια: