ΕΡΤ: Ώρα για δράση και συλλογικότητα.

Με αφορμή την ανοιχτή συζήτηση για τις εξελίξεις στην ΕΡΤ και την επικείμενη νέα συνέλευση στις 29 Νοεμβρίου, τονίζουμε κάποια σημεία που θωρούμε σημαντικά, σαν συμβολή στη συζήτηση.

«Επαναφορά της ΕΡΤ στην εργασιακή κατάσταση προ του λουκέτου», δηλαδή με υπηρετούντες όλους και με τις ίδιες εργασιακές σχέσεις. Πριν πούμε ποιους θεωρούμε συναδέλφους και ποιους όχι, δύο αναγκαίες υπενθυμίσεις.

Το ιερό δικαίωμα στη δουλειά και την ασφάλιση ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ανεξάρτητα από το ποιο θεό πιστεύουν και τι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά έχουν, το θεωρούμε βασική αρχή που μας εμπνέει.

Γι αυτό και δεν δεχτήκαμε ούτε μια στιγμή τις κανιβαλικές προτάσεις Καψή που «πρόσφερε» δουλειά σε 2.000 με «αντάλλαγμα» να συμφωνήσουμε στο πέταγμα στον Καιάδα 600 συναδέλφων μας και ειδικά όλης της περιφέρειας.

Επειδή όμως η αρχή αυτή, ανακαλύφθηκε όψιμα από ορισμένους, να θυμίσουμε ότι τα χρόνια πριν το λουκέτο, εκπαραθυρώθηκαν γενιές συμβασιούχων με τους οποίους ελάχιστοι τότε εργαζόμενοι αορίστου χρόνου, δίναμε από κοινού τη μάχη για την παραμονή τους και την εργασιακή τους εξίσωση με κέντρο τις ΣΣΕ.

Ακούγαμε τότε «έλα μωρέ τους δεξιούς υποστηρίζετε». «σιγά τους ΠΑΣΟΚους που τους θέλετε στη δουλειά», «ο τάδε είναι τσάτσος και βύσμα» και άλλα πολλά από όσους έψαχναν άλλοθι απραξίας και σήμερα βρίσκονται και έξω και μέσα από το «μόρφωμα» της ΥΕΝΕΔ.

Έχουν λοιπόν οι καιροί γυρίσματα και η αξιοπιστία του καθενός προκύπτει από τη συνεχή συλλογική δράση και διαδρομή…

Από την αναγκαία υπενθύμιση περνάμε στο ποιους ΔΕΝ θεωρούμε συναδέλφους και μένουμε παγερά αδιάφοροι για το εργασιακό τους μέλλον, αλλά και αποτελεί για μας casus belli αν επιχειρήσει κανείς σε μια «νέα ΕΡΤ» να μας τους επιβάλλει. Έχουμε και λέμε:

1)όσοι έχουν πάει μάρτυρες υπέρ της εργοδοσίας εναντίον συμβασιούχων που έχουν κάνει ασφαλιστικά μέτρα.

2)όσοι πήγαν ψευδομάρτυρες υπέρ της εργοδοσίας σε δίκες εναντίον των ΠΟΣΠΕΡΤ-ΠΟΕΣΥ-ΕΣΗΕΑ, δηλώνοντας ψευδώς ότι οι συνδικαλιστικές μας οργανώσεις δεν χορηγούσαν προσωπικό ασφαλείας.

3)όσοι κάλυψαν ανομίες και οικονομικά σκάνδαλα ή υλοποίησαν με μανδύες νομοτυπίας προκλητικές συμπεριφορές με golden επιπτώσεις σε τσέπες αυλικών της εκάστοτε κυβέρνησης.

4)όσοι πρωτοστάτησαν στο να σπάσουν τον αγώνα, με εκβιασμούς και υποσχέσεις ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ το «μόρφωμα» και ανέλαβαν διευθυντικές θέσεις σε αυτό.

Επιπλέον δεν μας ξεγελούν όσοι ψάχνουν να μεταπηδήσουν σε πολιτικές σημαίες ευκαιρίας, για να αποκτήσουν ρόλο και στο μέλλον. Για παράδειγμα σε μια νέα κυβέρνηση συμμαχίας.

Ακούσαμε επίσης από συναδέλφους σε συνελεύσεις, την παραλλαγή του «όλοι μαζί τα φάγαμε», με επιχειρήματα ότι «όλοι» συμμετείχαμε σε πλαστές υπερωρίες, ψιλορουσφέτια, αλλά και συκοφαντικού τύπου «επιχειρήματα» ότι δεν πήγαμε στη ΝΕΡΙΤ γιατί δεν είχαμε τα τυπικά προσόντα (με μια έννοια ναι δε έχουμε το προσόν να θέλουμε να υπηρετούμε μνημονιακούς), ή ότι όσοι δεν έκαναν αιτήσεις στη ΔΤ-ΝΕΡΙΤ είναι «προνομιούχοι οικονομικά» (γι αυτό και συμμετέχουν μαζικά στα σεμινάρια των ανέργων της ΕΣΗΕΑ – από τα πολλά «προνόμια»).

Ε όχι!! Αν κάποιοι συνάδελφοι είχαν παίξει σε αυτό το ταμπλό και τώρα μετάνιωσαν, τους καλωσορίζουμε που αφήνουν πίσω τις αρρωστημένες λογικές του παρελθόντος και τους λέμε ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο, στο δρόμο του αγώνα.

Όχι όμως στις ισοπεδωτικές γενικεύσεις που προσβάλλουν κόσμο, γιατί ΔΕΝ τα κάναμε όλοι και η ιστορία και η διαδρομή όλων μας είναι γνωστή.

Οι άλλοι…

Κατανοούμε (αλλά δεν συναινούμε στην επιλογή)  ότι η εξατομικοποίηση, οι λογικές της ήττας, οι πιέσεις από οικογενειακά περιβάλλοντα, οδήγησαν εργαζόμενους στην υποταγή της αίτησης – υπογραφής σύμβασης δουλοπάροικου στη ΝΕΡΙΤ.

Υπάρχουν και αγωνιούν για το μέλλον τους, επειδή υπάρχει ο δικός μας αγώνας, γι αυτό μας απευθύνονται και γι αυτό και μόνο γι αυτό,  έχει ανοίξει αυτή η συζήτηση. Αλλιώς η θεματική θα ήταν ανάποδη, θα μας νουθετούσαν για το πόσο ασπαστήκαμε «χίμαιρες» αντί να γίνουμε «ρεαλιστές».

Αν λοιπόν βλέπουν το λάθος τους να αγκαλιάσουν το τέρας, τότε δύο επιλογές έχουν:

1) να δηλώσουν δημόσια ότι δεν θα πάνε στη ΝΕΡΙΤ και να βοηθούν το εκπεμπόμενο πρόγραμμα με όποιο τρόπο τους υποδειχτεί από τους συναδέλφους που το «τρέχουν» και ξέρουν τις ανάγκες του.

Απαιτήσεις και προσδοκίες εργασιακής αποκατάστασης χωρίς έμπρακτη συμβολή, τις πετάμε στο καλάθι των αχρήστων.  Νταβατζιλίκι τέλος…

2)να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις της ΕΡΤ και ειδικά όταν είναι από κοινού με άλλους κλάδους εργαζομένων. Θα ωφεληθούν και αυτοί από το συγχρωτισμό με τον κόσμο του αγώνα και θα βοηθήσουν.

Όλα αυτά με την έκκλησή μας, να κρατούν χαμηλούς τόνους και να μην κουνούν το δάχτυλο σε άλλους, γιατί ο κόσμος καταλαβαίνει.

Όπως δεν μπορούν οι ηρωικοί κάτοικοι της Χαλκιδικής που τους θαυμάζουμε όλοι να αγωνίζονται για να φύγει η Eldorado Gold και ταυτόχρονα να καταθέτουν αίτηση για να προσληφθούν σε αυτή, έτσι και ο αγώνας για ανατροπή του «μαύρου» δεν κολλάει με την υποταγή σε αυτό.

Όσοι το έπραξαν όχι ατομικά, αλλά σαν αποτέλεσμα συλλογικής πολιτικής επιλογής και επιθυμούν να βρίσκονται στην πλευρά του αγώνα, οφείλουν στις αντίστοιχες πολιτικές διαδικασίες που συμμετέχουν, να δώσουν τη μάχη για τον επαναπροσανατολισμό πολιτικών φορέων χωρίς διφορούμενες και επαμφοτερίζουσες στάσεις. 

Ιδιαίτερα θυμίζουμε την κατάθεση αιτήσεων στο μόρφωμα από μέλη του ΚΚΕ και το σπάσιμο του εμπάργκο από τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και την «διολίσθηση» μεταδόσεων από το μόρφωμα συνεδριάσεων και εκδηλώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, έστω από δορυφόρο, χωρίς να υπάρξει ρητή έκφραση αντίθεσης γι αυτό.

Βιώσαμε στο πετσί μας τις πολιτικές των ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ που ήθελαν θύματα και αυτό δεν θα το υποβαθμίσουμε μπροστά σε αδιέξοδες επικλήσεις «ομαλής λειτουργίας της αστικής διαχείρισης», που ειδικά σε συνθήκες κρίσης αποτελεί αυταπάτη.

Η θεσμολαγνία, η επίκληση του ΣτΕ, της EBU και κάθε είδους θεσμών, αποδείχτηκε ανεπαρκής μπροστά στη μοναδική βιώσιμη προοπτική, που είναι η συνέχιση του συλλογικού αυτοδιαχειριζόμενου αγώνα.

Και οι προτάσεις…

Έχει ήδη ανοίξει η συζήτηση με την κατάθεση προτάσεων και δεν θα επαναλάβουμε σε αυτό το κείμενο το περιεχόμενο με το οποίο συμφωνούμε (ΕΡΤ3 και κάποιες επιμέρους προτάσεις) που θα γίνει σε άλλη στιγμή.

Τονίζουμε όμως για όσους από την ΕΡΤ δεν έχουν παρακολουθήσει την πρόσφατη ιστορία και το παρόν του εργατικού κινήματος, ότι προηγήθηκαν στη χώρα μας κλάδοι σε άλλα επαγγέλματα, που οι εξελίξεις τους οδήγησαν να επεξεργαστούν προτάσεις και σχέδια, πραγματικά άψογα και υπέρ των εργαζομένων, που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν γιατί άλλοι ήταν στην κυβέρνηση και άλλα συμφέροντα υπηρετούσαν.

Έτσι και σήμερα, η όποια πρόταση για την ΕΡΤ (ακόμα και ομόφωνη) μπορεί εύκολα να βρει εμπόδια σε επίκληση διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος και των επιπτώσεών του στη χώρα μας, ή σε βέτο κομμάτων που μπορεί να πάρουν μέρος σε έναν ενδεχόμενο μελλοντικό κυβερνητικό συνασπισμό και να επιχειρηθεί να μας φορέσουν και μεταγραφέντες υπηρέτες του «μαύρου».

Μόνο η συνεχής και συλλογική δράση ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ στο πλευρό του συνολικού εργατικού κινήματος, μπορεί να δημιουργήσει τους όρους αποτροπής τέτοιων ενδεχομένων.

Όποιος λέει το αντίθετο, προαλείφεται για «προνομιακός συνομιλητής» μιας μελλοντικής εξουσίας, που όμως εύκολα τρώει τα παιδιά της, όπως φάνηκε και στις πρόσφατες αυτοδιοκητικές εκλογές, που «φορέθηκαν» υποψήφιοι ερήμην και σε αντίθεση συλλογικών αποφάσεων.

Το πρόσφατο συλλαλητήριο έξω από το Ραδιομέγαρο με αφορμή τον ένα χρόνο από την εισβολή των ΜΑΤ, αλλά και η παρουσία των συναδέλφων και η ανταπόκριση του κόσμου στις διαδηλώσεις για το Πολυτεχνείο σε όλη την Ελλάδα, δείχνουν ότι «εκεί έξω» είναι η λύση, η δουλειά που πρέπει να επικεντρώσουμε για ένα πανεργατικό ξεσηκωμό με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και των πολιτικών που εφαρμόζει και όχι ομφαλοσκοπήσεις και εσωτερικές κόντρες σε φέουδα και τιμάρια. 

Είναι η ώρα του αγώνα και όχι της προεκλογικής αναμονής, μπροστά στην ήδη ναυαγισμένη αλλά επικίνδυνη συγκυβέρνηση. Είναι ώρα για δράση και συλλογικότητα.

Financial Crimes