Τι γυρεύει η αριστερά στο παζάρι;

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*

  Στο πρώτο κύκλο διαβουλεύσεων έχει εισέλθει το νεοεκλεγέν Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με στόχο τη συγκρότησή του σε σώμα. Για μία ακόμη φορά το δίλημμα της «ακυβερνησίας» φαίνεται να επηρεάζει τις προθέσεις κάποιων, που στο όνομα να υπάρξει προεδρείο ενδεχομένως σκέφτονται τη συνεργασία με τις νέες «ενωμένες» δυνάμεις της τρόικας εσωτερικού και του εκδοτικού κατεστημένου.

 Θα συνεργαστεί η αριστερά με την παράταξη που την πριμοδοτούσαν γνωστές πένες, οι οποίες όλως τυχαία γράφουν στις ναυαρχίδες του ΔΟΛ και οι οποίες ήθελαν να απαλλαγούν από τους «Τρίμμηδες»; Η αριστερά και ο κόσμος της, ασχέτως από τις επί μέρους διαφορές των παρατάξεων της, δεν ξεχνά: Ούτε την πρώτη σε ψήφους Μαρία Αντωνιάδου που κραύγαζε κατά των απεργιών στην ΕΡΤ μιλώντας για απαξίωση, την ώρα που η κυβέρνηση άφηνε απλήρωτους τους εργαζόμενους της(δεδουλευμένα) και μεθόδευε με τον κ. Μάμαλη το λουκέτο και τις εκκαθαρίσεις, ούτε τον υπέρ του Μνημονίου λόγο του προηγούμενου συμβούλου της Μεταρρύθμισης Ηλία Κανέλλη, όταν αναλάμβανε πρώτη φορά καθήκοντα στο προηγούμενο ΔΣ.

 Η «ακυβερνησία» ήταν αυτή που επιστρατεύτηκε και στο προηγούμενο ΔΣ για να συγκροτηθεί σε σώμα και με τη δική μας συμμετοχή, καθώς ο κλάδος έβλεπε τη λαίλαπα που ερχόταν και ήθελε προεδρείο εδώ και τώρα μπας και υπογράψει καμιά ΣΣΕ ή καταφέρει να αποτρέψει τα χειρότερα…

 Το τι έγινε την προηγούμενη διετία και το τι μπορούσε να γίνει, τα είπαμε πολλές φορές προεκλογικά. Σήμερα οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ έχουν παραδοθεί στις ατομικές συμβάσεις, μεγάλο μέρος του αγωνιστικού του κομματιού έχει πεταχτεί εκτός μαγαζιών και οι κυρίαρχες δυνάμεις του τρικομματισμού(με τον ένα εταίρο εκτός κυβέρνησης πλέον) στην ΕΣΗΕΑ, έκαναν ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν την αναγκαία κλιμάκωση των αγώνων.

 Το δίλημμα δεν είναι «ακυβερνησία» ή «προεδρείο». Το δίλημμα είναι αν η αριστερά στην ΕΣΗΕΑ με τους 200 και πλέον υποψηφίους της σε όλες τις εκδοχές θα σταθεί στο ύψος της και θα κατέβει ξανά στη βάση. Εκεί που πρέπει να δοθούν οι αγώνες για να ανατραπεί η τρόικα και εντός και εκτός ΕΣΗΕΑ. 
 Αλλά και οι εργαζόμενοι ας μην τα περιμένουν όλα από την ΕΣΗΕΑ. Που είναι οι απλήρωτοι της Ελευθεροτυπίας, του Alter, του Κέρδους, της Εξπρές, της Βραδυνής, όλων αυτών που προστίθενται καθημερινά στη μακρά λίστα των πληρωμών που καθυστερούν, των απολύσεων και των μειώσεων μισθών; Που είναι να ενώσουν τη φωνή τους με τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ; Να χρησιμοποιήσουν τα μικρόφωνα και τις συχνότητες της κρατικής ραδιοτηλεόρασης για να πιέσουν και ενωθούν με τους χιλιάδες άλλους εργαζόμενους που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Μόνο έτσι βγαίνοντας έξω στην κοινωνία και η ΕΡΤ στα χέρια των εργαζομένων της είναι χρυσή ευκαιρία, μπορούν να έχουν βάσιμες ελπίδες ότι θα δουν φως. 

*Πρώην εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ